اثر اعتماد و عدالت بر طفره رفتن اجتماعي با استفاده از متغير ميانجي تعهد سازماني

The Effect of Trust and Justice On Social Involvement Using the Mediating Variable of Organizational Commitment

از جمله عوامل كاهش كارايي در گروه هاي كاري، طفره رفتن و از زير كار در رفتن است. طفره رفتن اجتماعي به پديده اي اطلاق مي شود كه در آن تلاش افراد در هنگام انجام كار گروهي كاهش مي يابد. عوامل متعددي در ايجاد اين پديده موثر هستند. بنابراين هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسي تاثير عدالت و اعتماد بر طفره رفتن اجتماعي است. اين پژوهش توصيفي و از نوع پيمايشي است و از لحاظ هدف كاربردي است و ابزار جمع آوري اطلاعات پرسشنامه است. جامعه آماري پژوهش، دانشجويان دكتري دانشگاه كاشان به تعداد 448 نفر هستند كه 220 نفر به صورت تصادفي ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند. به منظور آزمون فرضيه ها، از مدل معادلات ساختاري استفاده شد. نتايج پژوهش نشان مي دهد كه وجود اعتماد و عدالت در گروه هاي كاري به كاهش طفره رفتن اجتماعي از طريق متغير ميانجي تعهد، منجر مي شود.

Among the factors that reduce the efficiency of working groups is a matter of eluding. Social eluding refers to a phenomenon in which the effort of individuals decreases when doing group work. Several factors contribute to this phenomenon. Therefore, the purpose of this study is to investigate the impact of justice and trust on social eluding. This is descriptive and survey research. It is practical in terms of purpose and questionnaire was used as a tool for collecting data from. The statistical population of the study was 448 students of Kashan University of Medical Sciences. 220 students were selected randomly. In order to test the hypotheses, a structural equation model was used. The results of the research show that the existence of trust and justice in working groups leads to the reduction of social eluding through the mediating variable of commitment.