طراحي الگوي فرهنگ سياسي مطلوب در مديريت راهبردي فرهنگي كشور

Designing an Optimal Political Culture Pattern in Strategic Cultural Management

«فرهنگ سياسي مطلوب» در نظام راهبردي فرهنگي كشور، در تلاقي با ديگر انديشه­ هاي راهبردي بوده و همواره گوياي رويكردهاي معرفت‌شناختي كنشگران سياسي، دولت‌مردان و نيروهاي اجتماعي است. در اين عرصه، دغدغه منافع ملي، رفتار سازنده و همسازي بين كنشگران سياسي مورد تأكيد است. با نظر به تفاوت نگرش و رويكردهاي فرهنگي، سياسي و اجتماعي درون نظام، پيروي از نگرش واحد متصور نيست. از سوي ديگر قرار گرفتن جامعه در طيف ناهمسازي (منازعه) نيز موجب اختلاف شده و سرمايه اجتماعي نظام را دچار چالش مي­نمايد. با عنايت به موارد فوق و مدنظر قرار دادن اين نكته كه با تغيير نظام­هاي سياسي گذشته (قاجار، پهلوي اول و دوم) و استقرار جمهوري اسلامي، جامعه ايران هنوز شاهد برخي رفتارهاي ناهمسازانه و اختلاف برانگيز در سطوح ملي و راهبردي مي­‌باشد؛ پژوهش حاضر با هدف «طراحي الگوي فرهنگ سياسي مطلوب در مديريت راهبردي فرهنگي كشور» به رشته تحرير درآمده است. در پژوهش حاضر از روش تحقيق اسنادي، پرسشنامه و مصاحبه با چهل نفر از صاحب‌نظران خبره بهره گرفته شده است. همچنين براي تجزيه‌ و‌ تحليل داده‌ها از تكنيك تحليل ساختار عاملي استفاده گرديد كه نتيجه آن ارائه «مدل مفهومي فرهنگ سياسي مطلوب» مشتمل بر پنج عامل، سيزده مؤلفه و بيست‌ و‌ چهار شاخص مي‌باشد.

"Favorable political culture" in the strategic cultural system of the country is in tune with other strategic ideas and always suggests the epistemological approaches of political activists, statesmen and social forces. In this area, the concern of national interests, constructive behavior and coordination among political actors is emphasized.Considering the difference in attitudes and cultural, political and social attitudes within the system, it is not possible to follow a unitary attitude. On the other hand, the presence of society in the spectrum of dissonance also causes disagreement and challenges the social capital of the system.Considering the above and considering the fact that by changing the political systems of the past (Qajar, Pahlavi 1 and 2) and the establishment of the Islamic Republic, Iranian society still has some disparate and conflicting attitudes on the national and strategic levels. The present study aims to "design a model of optimal political culture in the country's cultural strategic management".In the present research, documentary research method, questionnaire and interview with 40 expert experts have been used. Also, for analyzing the data, the factor structure analysis technique was used which resulted in the presentation of a "conceptual model of a desirable political culture" consisting of five factors, thirteen components and twenty four indicators.