برابرنهادي عنصر فرهنگي پوشاك در قرآن‌كريم طبق نظريه نيومارك (مطالعه موردي پنج ترجمه فارسي قرآن‌كريم: آيتي، بهرام‌پور، فولادوند، مجتبوي و مكارم شيرازي)

ترجمه يكي از برجسته­ترين مقولات بينافرهنگي است كه از ديرباز تاكنون، فراز و نشيب­هاي فراواني به خود ديده و پيوسته در حال رشد و ارتقاء است. يكي از ابعاد مهم ترجمه، مقوله فرهنگي است. عناصر فرهنگي از آن جهت كه مختص قوم و گروه خاصي است و به تناسب گفتار، كردار و سلايق آنان متفاوت است، انتقال معنا را به زبان مقصد، با مشكل مواجه مي­سازد؛ كه البته ريشه اين مشكلات، به ميزان شناخت مترجم به عناصر فرهنگي زبان مبدأ ارتباط دارد. از جمله معروف­ترين صاحب نظران در زمينه ترجمه عناصر فرهنگي، پيتر نيومارك (1988) است. نيومارك، عناصر فرهنگي را به پنج دسته تقسيم كرده و پانزده روش، براي ترجمه آن­ها ارائه داده است. جستار حاضر در پرتو نظريه نيومارك و با روش توصيفي-تحليلي به ارزيابي پنج ترجمه از ترجمه ­هاي فارسي قرآن مي­پردازد. معيار انتخاب ترجمه­هاي يادشده، صبغه خاص هر كدام از ترجمه­هاي فوق، در سبك نوشتاري آن­ها است. كما اين‌كه ترجمه­هاي انتخاب شده، در بازه­ زماني سال 1367 شمسي تا 1383 به وجود آمده­اند. در اين پژوهش، ترجمه فرهنگ مادي پوشاك در قرآن مورد بررسي قرار گرفته و هدف از نگارش مقاله، اين است كه بدانيم كدام روش از پانزده روش ترجمه عناصر فرهنگي در ترجمه عنصر پوشاك نقش بارزتري دارد؟ برآيند پژوهش، حاكي از آن است كه مترجمان غالباً ترجمه تحت اللفظي را برگزيده­اند و براي ترجمه عناصر فرهنگي، شيوه انتقال، معادل فرهنگي و هم معنايي را انتخاب كرده­اند.