ريشه‌يابي ماده «صلي» و نقش آن در فرآيند ترجمه و تفسير قرآن كريم

«ريشه­يابي» و «اصالت» واژگان به‌عنوان دو محور مهم براي معادل­يابي صحيح در فرآيند ترجمه و تفسير قرآن تلقي مي­شوند. در اين راستا اين مطالعه سعي دارد تا به كاربست آن­ها در ماده قرآني «صلي» بپردازد. اين ريشه 25 بار در قرآن‌كريم در ساختارهاي مختلفي به‌كار رفته و معاني متفاوتي براي آن ذكر شده كه در ميان آن­ها معناي «داخل شدن» بيش‌تر از همه به چشم مي­خورد. همچنين به دليل شباهت اين ريشه و ريشه «صلو»، معمولاً توجه چنداني به آن نشده و حتي برخي، متوجه تمايز اين دو ريشه نشده­اند. با توجه به مبهم بودن معناي اين ريشه و كاربردهاي آن در قرآن، اين تحقيق به‌دنبال آن است تا با تكيه بر كتب لغت دست اول و برخي تفاسير متقدم و نيز لغت­نامه­هاي زبان­هاي سامي و آفروآسيايي در حوزه مطالعات معناشناسي، با روشي توصيفي-تحليلي و مراجعه به منابع كتابخانه­اي، معناي شفاف­تري از اين ريشه نسبت به آنچه در بيش‌تر ترجمه­هاي فارسي قرآن‌كريم و برخي تفاسير آمده، ارائه دهد. بنابر مطالعات صورت گرفته، اين ريشه در اصل به معناي «لزوم» و «ارتباط» بوده و پس از آن در ساير معاني خود هم­چون «دريافت حرارت آتش»، «بريان شدن» و «داخل شدن» به‌كار رفته است.