ارائه چارچوب طراحي سازمان در اتحادهاي راهبردي بي نالمللي مبتني بر فناوري

Presenting a Framework of Organization Design in Technology-based International Strategic Alliances

اتحادهاي استراتژيك به‌تدريج سهم قابل‌توجهي از پژوهش‌هاي دانشگاهي در حوزه مديريت استراتژيك و تصميم‌هاي مديران بنگاه‌هاي تجاري را به خود اختصاص داده‌اند. عليرغم اين اقبال روزافزون، نرخ شكست اتحادهاي استراتژيك همچنان بسيار زياد است و پيشينه نظري اصلي‌ترين علت اين نرخ شكست را در الگوي اداره و سازمان‌دهي اتحادها مي‌داند. پژوهش حاضر با درنظرگرفتن اهميت مسئله ساختار و خلأ نظري پيرامون آن، به بررسي اقتضائات و ويژگي‌هاي ساختار اتحادهاي استراتژيك بين‌المللي مبتني بر فناوري پرداخته است. نتايج حاصل از اين پژوهش كه با استراتژي مورد كاوي چندگانه به انجام رسيده است، سه نوع ساختار پارلماني، تكنوكراتيك و كميته‌اي را از يكديگر تفكيك كرده و اقتضائات لازم براي به‌كارگيري كارآمد هر يك را مشخص ساخته است. در شرايطي كه تمركز عمودي زياد و تمركز افقي كم باشد، ساختار پارلماني بيشترين اثربخشي را دارد و اگر تمركز عمودي كم و تمركز افقي زياد باشد، ساختار تكنوكراتيك كارآمدتر است. اين دو ساختار در دو سر يك طيف قرار مي‌گيرند كه هر نقطه ميان آن‌ها، بستر مساعدي براي به‌كارگيري ساختار كميته‌اي است.

Strategic alliances have gained considerable attention, both among strategic management researches and across managerial decisions in business companies. Despite of this popularity, the failure rate of strategic alliances is high and theoretical literature has being sought the reason in governance mechanism and organizational design of alliances. With considering the importance of this issue and theoretical gap about it, current research devoted to the requirements and specifications of the structure of technology-based international strategic alliances. Findings from this multiple case study research are distinguished three designs and theirs requirements for effective application: parliamentary, technocratic and committee. In high vertical centralization-low horizontal centralization situation, the parliamentary form has most effectiveness; and in low vertical centralization-high horizontal centralization, the technocratic form is best suited. These forms are on a spectrum in which, any points between extremes, is a favourable place for applying of committee-based structure.