ﻣﺪل ﺳﺎﺧﺘﺎري ﻧﻘﺶ ذﻫﻦ آﮔﺎﻫﯽ در راﺑﻄﻪ ﺑﯿﻦ ﯾﺎدﮔﯿﺮي ﺧﻮدﺗﻨﻈﯿﻤﯽ و ﺟﻬﺖ ﮔﯿﺮي ﻫﺪف ﺑﺎ ﻫﻮﯾﺖ ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ ﻣﻮﻓﻖ

زمينه و هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش واسطه گري ذهن آگاهي در رابطه‌ي بين يادگيري خودتنظيمي و جهت گيري هدف با هويت تحصيلي موفق انجام شد. روش: طرح پژوهش حاضر توصيفي- همبستگي و جامعه آماري آن شامل تمامي دانش آموزان مقطع متوسطه شهرستان نهبندان در سال تحصيلي 96-1395 بود كه از بين آنها 216 نفر به روش نمونه گيري خوشه اي چندمرحله اي، انتخاب شدند. مشاركت كنندگان پرسش نامه هويت تحصيلي (واس و ايساكسون،2008)؛ جهت گيري هدف (ميدگلي و همكاران،1998)، راهبردهاي يادگيري خودنظم جويي (پنتريچ و دي گروت، 1990) و ذهن آگاهي (بائر و همكاران،2010) را تكميل نمودند. بررسي فرضيههاي پژوهش با استفاده از آزمونهاي آماري همبستگي پيرسون و رگرسيون و مدليابي معادلات ساختاري در قالب يك مدل علي و با استفاده از نرم افزارهاي spss و Lisrel صورت پذيرفت. يافته ها: نتايج پژوهش نشان داد كه با توجه به شاخص هاي ارائه شده، مدل از برازش مناسبي برخوردار است و رابطه ي بين يادگيري خودتنظيمي و جهت گيري هدف با هويت تحصيلي موفق به واسطه گري ذهن آگاهي از نوع افزايشي است به گونه اي كه ضريب مسير جهت گيري هدف و ذهن آگاهي، يادگيري خودتنظيمي و ذهن آگاهي ، ذهن آگاهي و هويت تحصيلي موفق به ترتيب(0.13)، (0.54) و (0.39) مي باشد. نتيجه گيري: تلاش در جهت استفاده از راهبردهاي فراشناختي و اتخاذ جهت گيري هدف تسلط- گرايشي به همراه ذهن آگاهي موثر، سبب شكل گيري هويت تحصيلي موفق در دانش آموزان مي شود، بنابراين ضروري است زمينه به كارگيري راهبردهاي فراشناختي، برنامه ريزي، بازبيني و نظم دهي ذهني در بطن برنامه هاي آموزشي گنجانده شود.