امر سياسي و گفتمان‌هاي سياسي در ايران بعد از انقلاب اسلامي (1392 ـ 1357)

Politics and Political Discourses in Iran Following the Islamic Revolution (1979-2014

امر سياسي در درون يك گفتمان، براساس دوگانه ضديت و همدلي و يا رابطه متضاد و خصمانه با گفتمان‌هاي «دگر» شكل مي‌گيرد.گفتمان‌ها با تعريفي كه از امر سياسي ارائه مي‌دهند از يك‌سو مرزهاي هويتي ميان نيروهاي «خودي» و «ديگري» و از سوي ديگر به نزاع‌هاي سياسي در يك جامعه معنا مي‌بخشند. اين موضوع سهم به‌سزائي در روشن‌ساختن وضعيت فعلي احزاب، گفتمان‌ها، ديالوگ‌ها و نهايتاً توسعه سياسي و فرهنگ سياسي ايفاء مي‌نمايد. با توجه به مقدمات فوق، پژوهش حاضر به بررسي مفهوم امر سياسي در يك دوره مهم و تعيين‌كننده تاريخ ايران معاصر، يعني انقلاب اسلامي مي‌پردازد. اين پژوهش بر آن است تا با استفاده از روش تحليل گفتمان لاكلاو و موفه نشان دهد كه صورت‌بندي مفهوم امر سياسي در بين گفتمان‌هاي سياسي در ايران بعد از انقلاب به چه صورت بوده است؟ براي دستيابي به پاسخ پرسش فوق، دو گفتمان ليبرال اسلامي و گفتمان اسلام سياسي را كه در دوران بعد از انقلاب اسلامي، در چارچوب نظام سياسي، فرصت سيستم‌سازي و يا به تعبيري گفتمان‌سازي را يافتند، مورد بررسي قرار مي‌گيرد.

Politics is formed within a discourse based on the dual concepts of hostility and sympathy or antagonistic and agonist relationship with “other” discourses. Through the definition of politics, discourses determine the identity frontiers between the “insiders” and “outsiders”, on the one hand, and define the political conflicts on the other hand. This plays a remarkable role in clarifying the current status of political parties, discourses and dialogues and finally political development and political culture. Based on these preliminary facts, this research tries to study the concept of politics in a determining and important course of contemporary history of Iran i.e. Islamic revolution. Applying discourse theory by Laclau and Mouffet, this research seeks to find what formulations of the concept of politics have been proposed by political discourses in post-revolutionary Iran. To find an answer to this inquiry, two discourses of Islamic liberalism and political Islam, which have found an opportunity to create a system or, in other words, a political discourse within the political system, have been investigated.