كليدواژه :
ايران , پهلوي دوم , احزاب دولت‌ساخته , حزب مردم , حزب مليّون
چكيده فارسي :
بخش عمده‌اي از ادبيات موجود در باب احزاب دولتي، ناظر به عملكرد، كارايي و در نهايت، فرجام احزاب (مردم، مليون) است. در حالي كه مسئله اصلي اين مقاله، انگيزه و نيت مؤسس احزاب نام‌برده است. پرسش تحقيق اين است كه «چرا دولت‌هاي اقتدارگرا، اقدام به تأسيس حزب مي‌كنند»؟ يافته‌هاي مقاله با اتكا به امتزاج چارچوب‌هاي مفهومي گِدز و ماگالوني در باب احزاب دولت‌ساخته در اتصال به دو مورد مطالعاتي حزب مردم و مليّون، حكايت از آن دارد كه احزاب به مثابه ابزارهايي براي بقاي رئيس دولت (ديكتاتور) عمل مي‌كنند. بدين‌معنا كه احزاب، زمان سقوط ديكتاتور را به آينده دور موكول و يا به استمرار حضور او در حكومت كمك مي‌نمايند. بر اين اساس، استنتاج مي‌شود كه محمدرضا پهلوي با اتكا به دو كارويژه مرسوم احزاب، يعني كارويژه‌هاي «كنترل» و «رضايت‌بخشي» و به‌طور تفصيلي‌تر، به مدد اقداماتي همچون بازتعريف نقش پادشاه، موازنه رقباي سياسي، كادرسازي و درنهايت، همسان ساختن احزاب و گروه‌هاي سياسي مخالف، به استمرار حضور خود در قدرت كمك شاياني كرده است.
چكيده لاتين :
A main part of present literature of state parties carries performance, efficiency and, finally, end of the parties (Mardom and Melliun), while, the main problem of the paper lies in the intention and purpose of those who established them. The question of the paper, therefore, is proposed as: why do authoritarian states establish parties? As findings of the paper show, such parties function as a means to increase the life of despotic states and lengthen their time of government and help their presence in government. On this basis, Mohammadreza Pahlavi, relying on two common particular functions of the parties, that is control and the state of being satisfying and, in more detail, in the shadow of a reconsideration of role of the king, balance of political rivalries, staff-educating and, finally, harmonizing political parties and groups, he prpare the ground for his longer presence in government
