نابرابري در دسترسي به مسكن در حوزه‌هاي شهري برحسب خصوصيات اجتماعي و اقتصادي خانوارها (كاربرد ضريب جيني)

Inequality in Housing Affordability in Urban Areas based on the Socio-economic Characteristics of Households (Application of the Gini Coefficient)

هدف از اين مقاله، ارزيابي سياست‌هاي اجراشده در بخش مسكن جهت كاهش نابرابري در دسترسي به مسكن، در حوزه‌هاي شهري ايران مي‌باشد. در اين مقاله با استفاده از داده‌هاي طرح آماري درآمد- هزينة خانوار مركز آمار ايران و با استفاده از ضريب جيني، نابرابري در دسترسي به مسكن شهري در قالب سه شاخص نسبت قيمت مسكن به درآمد، نسبت هزينه مسكن به‌كل هزينه خانوار و فضاي مورد استفاده هر نفر در فاصله سال‌هاي 1385 تا 1395 بررسي ‌شده است. نتايج نشان مي‌دهد كه با وجود كاهش نابرابري در دسترسي به مسكن، اما مقدار اين شاخص افزايش‌يافته است. بيشترين ميزان نابرابري مربوط به شاخص نسبت قيمت مسكن به درآمد و كمترين ميزان مربوط به شاخص نسبت هزينه مسكن به‌كل هزينه خانوار مي‌باشد. بر اساس نتايج، زنان سرپرست خانوار، سرپرستان خانوار بي‌سواد، كارگران بخش خصوصي سرپرست خانوار و سرپرست‌هاي كم‌درآمد از گروه‌هاي هدف موردحمايت برنامه‌هاي تأمين مسكن شناسايي شدند. نتايج بر اين نكته دلالت دارند كه افزايش نابرابري درآمد باعث افزايش نابرابري در مسكن شده است. ازاين‌رو اتخاذ و اعمال سياست‌هاي مناسب و برنامه‌ريزي‌هاي استراتژيك در جهت تأمين مسكن مورد نياز افراد جامعه و كاهش نابرابري‌ها مي‌بايست از اولويت‌هاي برنامه ريزان و سياست‌گذاران بخش مسكن قرار گيرد.

The purpose of the present paper is to evaluate the policies implemented in the housing sector to reduce inequality in housing affordability in the urban areas of Iran. This study aimed to use the Gini coefficient and the data of the statistical plan of household income and expenditure surveys of the Center of Statistics of Iran in order to study inequality in housing affordability in urban housing in the form of three indicators of housing price to income ratio, the ratio of the cost of housing to the total household cost, and the space used by each person during the periods of 2006 and 2016. The results show that the highest level of inequality is related to the housing price to income ratio and the lowest is the ratio of cost of housing to total household costs. Furthermore, the Gini coefficient of income, the ratio of housing prices to income and space used by each person during the period under review is decreasing. Female head-of-households, illiterate head-of-households, and private-sector workers were identified as target groups supported by housing programs. The results suggest that increasing income inequality will increase inequality in housing. Hence, the adoption and implementation of appropriate policies and strategic plans to provide housing for people in need of society and reduce inequalities should be the priority of planners and policymakers in the housing sector.