آموزش زبان انگليسي به عنوان زبان خارجي به دانش-آموزان با نيازهاي ويژه: مطالعه‌اي مروري

Teaching English as a Foreign Language to Students with Special Needs: A Review Study

هدف: هدف از اين مقاله، مطالعه و بررسي فرايند آموزش زبان انگليسي به عنوان زبان خارجي به دانش­آموزان با نيازهاي ويژه (آسيب شنوايي، آسيب بينايي، طيف اتيسم، ناتواني هوشي، ناتواني ويژۀ يادگيري، مشكلات ارتباطي-زباني، اختلالات رفتاري هيجاني، معلوليت جسمي-حركتي، و چندمعلوليتي) و ارائۀ راهبردهايي براي تسهيل و تسريع اين فرايند است. روش: در پژوهش حاضر، با روش توصيفي– تحليلي و جستجو در منابع اينترنتي موجود در گوگل پژوهشگر، پرتال جامع علوم انساني، و پايگاه مركز اطلاعات علمي جهاد دانشگاهي، متون و مقاله­هاي مرتبط از سال­هاي 1964 تا 2017 مورد بررسي قرار گرفت. سپس، منابع مرور، تحليل، و مقوله‌بندي شدند. يافته‌ها و نتيجه­گيري: براي هر گروه از اين دانش‌آموزان، راهبردها و روش­هاي خاصي براي آموزش زبان خارجي وجود دارد. براي نمونه مي­توان به استفاده از رويكرد ديداري براي آموزش واژه (براي گروه آسيب‌ديده شنوايي)، استفاده از متن چاپي يا خط بريل انگليسي (براي گروه آسيب‌ديده بينايي)، تكرار فعاليت‌ها (براي گروه طيف اتيسم)، استفاده از رويكرد­هاي ارتباطي، واژه­محور، و پاسخ فيزيكي كامل (براي دانش‌آموزان داراي ناتواني هوشي)، استفاده از روش چندحسي و روش آگاهي واجي (براي دانش‌آموزان داراي ناتواني ويژۀ يادگيري)، استفاده از تكنيك‌هاي گفتاردرماني و تعديل محتواي آموزشي (براي دانش‌آموزان داراي مشكلات ارتباطي-زباني)، استفاده از برنامه‌هاي مداخله‌اي رفتاري در كلاس همزمان با برنامه‌هاي آموزش زبان (براي دانش‌آموزان داراي اختلال رفتاري-هيجاني)، تسهيل دسترسي به تجهيزات آموزشي (براي دانش‌آموزان داراي معلوليت جسمي-حركتي)، و تأكيد بر ارتباط كلي و توانايي‌هاي سازشي (براي دانش‌آموزان چندمعلوليتي) اشاره كرد. برنامه آموزش زبان انگليسي به دانش‌آموزان با نيازهاي ويژه در ايران بايد متناسب با توانايي‌هاي آنها طراحي شود. در نتيجه، متناسب­سازي، بومي­سازي، و ارائۀ حمايت‌هاي آموزشي ضروري است.

Objective: The present study aimed to examine the process of teaching English as a foreign language to students with special needs (hearing impairment, visual impairment, autism spectrum, intellectual disabilities, specific learning disorder, speech and language impairment, emotional and behavioral disorders, physical and mobility impairment, and multiple disabilities). Method: The present descriptive-analytical study retrieved relevant studies dating from 1964 to 2017 available on Google Scholar, Scientific Information Database, and the Comprehensive Portal of Humanities using the secondary research method. Afterwards, the selected studies were reviewed, analyzed, and categorized. Results & Conclusion: There are specific strategies and methods of teaching English as a foreign language to each group of students with special needs. These include the application of the visual approach for teaching vocabulary (for students with hearing impairment); use of print or English Braille (for those with visual impairment); repetition of activities (for those with autism spectrum); application of the communicative approach, lexical approach, and total physical response (for those with intellectual disabilities); use of multisensory and phonics approaches (for those with specific learning disorder); incorporation of speech-language therapy techniques and adaptation of educational content (for those with language and communication difficulties); application of behavioral interventions in the classroom (for those with emotional and behavioral disorders); facilitation of access to educational equipment (for those with physical and mobility impairment); and focus on general communication and adaptive abilities (for those with multiple disabilities). The English teaching program in Iran should be compatible with the abilities of students with special needs. Therefore, it is necessary to modify and localize teaching materials and provide educational supports.