اثر پاكلوبوترازول بر برخي ويژگيهاي مورفولوژيك و فيزيولوژيك ذرت علوفهاي در تنش خشكي

اين پژوهش بهصورت آزمايش فاكتوريل بر پايه طرح بلوكهاي كامل تصادفي در سه تكرار در سال 1396 در مشهد بر ذرت 20 و 30 ميليگرم بر ليتر و سطوح ، اجرا شد. فاكتورهاي آزمايشي شامل پاكلوبوترازول با غلظتهاي صفر، 10 ZP علوفهاي هيبريد 600 تنش خشكي شامل آبياري پس از 50 )بدون تنش(، 70 )تنش خفيف(، 100 )تنش متوسط( و 150 )تنش شديد( ميليمتر تبخير از 6 برگي و تكرار دو هفته بعد( صورت گرفت. نتايج - بود. محلولپاشي با پاكلوبوترازول در دو مرحله ) مرحله 8 A تشتك تبخير كلاس نشان داد كه ارتفاع بوته، تعداد برگ، شاخص سطح برگ، وزن خشك برگ و عملكرد علوفه تر در اثر تنش خشكي كاهش و ميزان پرولين برگ و الياف نامحلول در شوينده خنثي افزايش معنيداري داشت، اما درصد و عملكرد پروتئين تغيير معنيداري نكرد. كاربرد پاكلوبوترازول در تنش متوسط و شديد باعث افزايش ارتفاع گياه، شاخص سطح برگ، وزن خشك برگ و عملكرد علوفه تر و نيز كاهش ميزان پرولين و الياف نامحلول در شوينده خنثي شد. همچنين پاكلوبوترازول باعث افزايش عملكرد پروتئين در شرايط تنش و بدون تنش گرديد. بيشترين عملكرد علوفه تر ) 103 تن در هكتار( در تيمار 20 ميليگرم در ليتر پاكلوبوترازول در شرايط تنش شديد و كمترين عملكرد علوفه تر ) 72 تن در هكتار( در شرايط عدم كاربرد پاكلوبوترازول در تنش شديد بهدست آمد. كاربرد پاكلوبوترازول در غلظت 20 ميليگرم در ليتر در تنش متوسط و شديد توانست با كاهش اثر تنش خشكي، عملكرد علوفه تر ذرت را بهترتيب به ميزان 24 و 43 درصد افزايش دهد.