اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر كيفيت دلبستگي و نوع دوستي كودكان داراي مشكلات رفتاري بروني‌سازي شده

Effectiveness of Acceptance and Commitment Therapy on the quality of attachment and altruism of the children with externalized behavioral problems

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر كيفيت دلبستگي و نوع دوستي كودكان داراي مشكلات رفتاري بروني‌سازي شده انجام گرفت. روش: روش پژوهش حاضر نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماري پژوهش حاضر، شامل كودكان داراي مشكلات رفتاري بروني‌سازي شده شهر تهران در سال تحصيلي 97-1396 بود. در اين پژوهش از روش نمونه گيري غيراحتمالي در دسترس و گمارش تصادفي استفاده شد. بدين صورت كه از بين كودكان داراي مشكلات رفتاري بروني‌سازي شده شهر تهران، تعداد 30 كودك به صورت در دسترس انتخاب و به صورت گمارش تصادفي در گروه‌هاي آزمايش و گروه گواه گمارده شدند. گروه آزمايش مداخله آموزشي را طي دو ماه و نيم در 9 جلسه 60 دقيقه‌اي دريافت نمودند. اين در حالي بود كه افراد حاضر در گروه گواه اين مداخله را در طول فرايند انجام پژوهش دريافت نكردند. پرسشنامه‌هاي مورد استفاده در اين پژوهش شامل سياهه رفتاري كودكان(آخنباخ و رسكورلا، 2001)، پرسشنامه اختلال دلبستگي (راندولف، 2004) و پرسشنامه توانايي‌ها و مشكلات(گودمن و همكاران، 1997) بود. داده‌هاي حاصل از پژوهش به شيوه تحليل كواريانس توسط نرم‌افزار آماري SPSS24 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر كيفيت دلبستگي و نوع دوستي كودكان داراي مشكلات رفتاري بروني‌سازي شده موثر بوده است(P<0/001). بدين صورت كه اين درمان توانسته بود از مشكلات دلبستگي كودكان كاسته و نوع دوستي آنها را بهبود بخشد. نتيجه‌گيري: بر اساس يافته‌هاي پژوهش حاضر مي‌توان چنين نتيجه گرفت كه درمان مبتني بر پذيرش و تعهد مي‌تواند به عنوان يك درمان كارآمد جهت بهبود كيفيت دلبستگي و نوع دوستي كودكان داراي مشكلات رفتاري بروني‌سازي شده مورد استفاده گيرد.

Purpose: The present study was conducted aiming to investigate the effectiveness of ACT on the quality of attachment and altruism of the children with externalized behavioral problems. Method: The research method of the present study was quasi-experimental with pretest, posttest and control group design. The statistical population of the present study included all the children with externalized behavioral problems in the city of Tehran in 2016-17. Non-probable available sampling and random replacement were used in the present study in a way that 30 children were selected through available method and replaced into experimental and control groups. The experimental group received teaching interventions in nine sixty-minute sessions during two-and-a-half months. The applied questionnaires in the present study included children’s behavioral inventory (Akhenbach and Reskorla, 2001), attachment disorder questionnaire (Randolf, 2004) and abilities and problems questionnaire (Goodman et.al, 1997). The data gotten from the study were analyzed through ANCOVA method via SPSS24 software. Findings: The results showed that ACT has been effective on the quality of attachment and altruism in the children with externalized behavioral problems (P<0.001) in a way that this therapy could decrease the children’s attachment problems and improve their altruism. Conclusion: According to the findings of the present study it can be concluded that ACT can be employed as an efficient therapy to improve the attachment quality and altruism of the children with externalized behavioral problems.