مسأله‌ي شاهد قديمي براي بِيزگرايي، و تعبيرهاي احتمال

The Problem of Old Evidence for Bayesianism and Its Relationship to Interpretations of Probability

مسأله‌ي شاهد قديمي يكي از چالش‌هاي اصلي پيش روي بيزگرايان است. مي‌توان راه‌حل‌هاي پيشنهاد شده براي اين مسأله را به دو دسته‌ي راه‌حل‌هاي كلاسيك (با پذيرش مشكل و تلاش براي ارائه‌ي راه‌حل مناسب) و راه‌حل‌هاي غيركلاسيك (با انكار مشكل و تلاش براي منحل كردن آن) تقسيم كرد. راه‌حل‌هاي كلاسيك توسط افرادي چون گاربر، جفري، نينيلوتو و ايلز پيشنهاد شده‌اند. اين راه‌حل‌ها با انتقادات مهمي از سوي افرادي چون ايلز و ايرمن روبه‌رو شده‌اند. يكي از راه‌حل‌هاي غيركلاسيك، رها كردن تعبير ذهني احتمال و برگزيدن تعبير عيني احتمال است كه توسط روزنكرانتز پيشنهاد شده است. در اين مقاله، راه‌حل‌هاي كلاسيك مسأله‌ي شاهد قديمي و نقدهاي وارد شده بر آن‌ها مورد بررسي قرار گرفته، و تلاش شده است تا نشان داده شود كه اين راه‌حل‌ها كفايت لازم براي حل اين مسأله را ندارند. در انتها نيز از پيشنهاد روزنكرانتز به عنوان تنها پيشنهادي كه ريشه‌ي مسأله‌ي شاهد قديمي را به درستي تشخيص داده است، دفاع كرده‌ايم.

The problem of old evidence allegedly poses the most serious challenge to the Bayesian confirmation theory. All proposed solutions to this problem can be divided into two types: classical (treating the challenge as serious and trying to meet it) and non-classical (with denying that there is a real problem and trying to dissolve it in one way or another). Classical solutions have been proposed by Garber, Jeffery, and Niiniluoto, and have been criticized by many, among them, Eells and Earman. One of the non-classical solutions is to choose an objective (rather than Bayesian’s subjective) interpretation of probability; this view has been proposed by Rosenkrantz. In this paper, we thoroughly examine the classical solutions and objections that have been raised against them, trying to show that the classical approach is deficient. In the end, we try to make a case for Rosenkrantz’s proposal as the only solution which, we believe, gets to the root of the problem correctly