اثر سطوح مختلف كود نيتروژن و اسيديته محلول غذايي بر ويژگي هاي فيزيولوژيك و توليد ريز‌غده سيب‌زميني (.Solanum tuberosum L)

به ­منظور بهينه­‌سازي شرايط و هم­چنين افزايش توليد ريزغده سيب‌زميني در رقم آگريا، اثرات مقادير مختلف نيتروژن و اسيديته محلول غذايي در دو آزمايش جداگانه در سال 1392 در قالب طرح كاملاً تصادفي با سه تكرار در محيط آب‌كشت در گلخانه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي دانشگاه فردوسي مشهد اجرا شد. در يك آزمايش سطوح مختلف نيتروژن (صفر ميلي­ گرم + محلول هوگلند (شاهد)، 50 ميلي­ گرم + محلول هوگلند و 100ميلي ­گرم + محلول هوگلند) به‌صورت نيترات آمونيوم و در آزمايش ديگر اسيديته محلول غذايي هوگلند در سه سطح (3، 4 و 5/6) بود. سه نوبت بعد از انتقال گياه­چه ­ها به بستر كاشت (30، 35 و40 روزپس از كاشت) تيمارهاي اسيديته به­ مدت 10 ساعت بر روي گياهان اعمال شد و سپس آبشويي صورت گرفت. نتايج نشان داد كه افزايش ميزان نيتروژن موجب افزايش و كاهش اسيديته باعث كاهش فتوسنتز، تعرق و غلظت كلروفيل‌هاي a و b نسبت به شاهد شد. افزايش نيتروژن از صفر به 100 ميلي‌گرم در ليتر و كاهش موقت اسيديته از 5/6 به سه سبب افزايش ميانگين وزن، قطر و تعداد ريزغده‌ها شد. افزايش مقدار نيتروژن سبب افزايش و كاهش اسيديته محلول غذايي سبب كاهش سطح برگ و وزن خشك اندام هوايي شد. تعداد ريز‌غده‌ها با افزايش نيتروژن از سطح 50 به 100 ميلي‌گرم در ليتر تفاوت معني‌داري پيدا نكرد كه نشان‌دهنده اين است كه افزايش مصرف نيتروژن تعداد غده را تا حد معيني افزايش مي‌دهد ولي از آن به بعد تغيير معني‌داري در عملكرد ايجاد نمي‌كند و حتي ممكن است داراي اثرات منفي نيز باشد. درمجموع به ­نظر مي‌رسد مديريت مصرف و كاربرد مقدار مناسب كود نيتروژن و كاهش كوتاه‌مدت اسيديته محلول غذايي به‌صورت متناوب مي‌تواند نقش مهمي در افزايش توليد ريزغده و عملكرد در اين گياه داشته باشد.