محاسبه مسير بهينه استخراج نفت در قرارداد مشاركت در توليد و مقايسه آن با توليد قراردادي قرارداد بيع‌متقابل

يكي از مسائلي كه با چالش همراه بوده و در مورد آن اختلاف نظر وجود دارد انتخاب نوع قرارداد نفتي براي سرمايه‌گذاري در بخش صنايع بالادستي نفتي مي‌باشد كه مي‌توان با ارزيابي و مقايسه انواع قراردادها مسايل مربوط به آن را برطرف نمود، لذا در اين مطالعه مدل مالي مشاركت در توليد مرسوم در كشور آذربايجان را در ميدان نفتي درود شبيه‌سازي نموده و پس از تبيين مسأله بهينه‌سازي، مسير بهينه توليد از ديدگاه طرفين قرارداد را برآورد و با توليد قرارداديِ قرارداد بيع‌متقابل منعقد شده در آن ميدان نفتي مقايسه مي‌گردد روش مورد استفاده براي حل مسأله بهينه سازي روش گراديان كاهشي تعميم يافته مي‌باشد. نتايج نشان مي‌دهد: كه مسير توليد قراردادي مندرج در قرارداد بيع‌متقابل، منعقد شده در ميدان نفتي درود، بالاتر از مسير بهينه توليد مد نظر هر دو طرف قرارداد مشاركت در توليد بوده و اين مساله ناشي از تمايل زياد شركت اِلف فرانسه براي بازپرداخت سريع هزينه‌هاي سرمايه‌اي و حق-الزحمه در كوتاه‌ترين زمان ممكن، مي‌باشد از طرفي ديگر ميزان تزريق گاز ساليانه كه در قرارداد بيع متقابل ميدان نفتي درود مصوب گرديده كمتر از ميزان مطلوب شركت جوينت ونچر در حالت قرارداد مشاركت در توليدآذربايجان مي‌باشد و اين مسأله حاكي از نزديكتر بودن قرارداد مشاركت در توليد به توليدِ صيانتي در مقايسه با قرارداد بيع-متقابل، مي‌باشد. ضمناً اتكا به يك شاخص ارزيابي (همچون ميزان سهم‌بري دولت ميزبان يا فاكتورR ) براي ارزيابي يا مقايسه قراردادها مي‌تواند گمراه‌كننده باشد.