تاثير عدم قطعيت عيار در برنامه ريزي توليد بلندمدت ذخاير دو عنصري

Quantification of the Effect of Grade Uncertainty in the Production Planning of Two-Element Deposits

برنامه ريزي توليد بلندمدت تاثير بسزايي در ارزيابي اقتصادي پروژه هاي معدني دارد. در برنامه ريزي توليد استفاده از يك مدل بلوكي عياري با دقت بالا اهميت ويژه اي دارد. براي ايجاد مدل بلوكي عياري انتخاب يك روش تخمين مناسب گامي مهم تلقي مي شود. معمولا براي تخمين عيار در كانسارهاي چند عنصره از روش كوكريجينگ (CoKriging) استفاده مي شود اما اين روش به دليل وجود اثر هموارسازي، معمولا با خطا همراه است. براي حل اين مساله مي توان از روش سنتي شبيه سازي توام متوالي گوسي (SGCOSIM) استفاده نكرد. اما اين روش نيز به دلايلي مانند استفاده از انواع مدل هاي واريوگرام، پيچيدگي محاسبات، زمان بر بودن و دشواري اعتبارسنجي، جذابيت كمتري دارد. براي حل اين مساله، ميتوان با استفاده از روش هايي مانند تبديل شرطي متوالي (SCT) و يا تحليل مولفه هاي اصلي (PCA)، همبستگي بين عناصر را حذف كرد. ايراد اساسي در روش هاي فوق عدم امكان حذف همبستگي در همه گامها است. براي اين منظور در ابتدا مي توان از روش فاكتورهاي خودهمبستگي كمينه/بيشينه (MAF) همبستگي را حذف و در مرحله بعد، عناصر مستقل را با روش شبيه سازي متوالي گوسي (SGS)، شبيه سازي كرد. در اين پژوهش، كانسار سرب و روي گوشفيل به عنوان مطالعه موردي در نظر گرفته شده است. به منظور تخمين عيار از روش كوكريجينگ و براي حذف همبستگي روش MAF مورد استفاده قرار گرفت و پس از آن براي شبيه سازي، روش SGS به كار گرفته شد. در نهايت، مقايسه نتايج برنامه ريزي توليد بلندمدت، براي مدل هاي عياري حاصل از روش هاي تخمين و شبيه سازي انجام گرفت كه بر اساس آن NPV حاصل از روش كوكريجينگ، 22 درصد كمتر از NPV كمينه به دست آمده از مدل هاي شبيه سازي شده است.

فاقد چكيده مي باشد