خلاصه اي از نظريۀ «راه جاويدان در طراحي و ساخت در هنر و معماري اسلامي»

در اواخر سال 1369 بود كه از وزارت آموزش عالي به كشور استراليا )شهر سيدني، دانشگاه نيو ساوث ولز( اعزام شدم. از آغاز نيت قلبي و سعي علمي و عملي بنده بر اين بود تا ادامۀ مطالعات علمي خود را در زمينۀ مطالعات هنر و معماري و شهرسازي اسالمي ادامه دهم و در اين زمينه به كشف اصول و مفاهيم )و مجموعاً معرفت فهمناشده و پنهانمانده در پس ظاهر آن( دست يابم؛ اصول و مفاهيم يا معرفتي كه جوهر حقيقي وجودبخشنده و برپادارندۀ روح و جسم هنر و ّي معماري اسالمي است. زيرا آنچه تاكنون در اين زمينه صورت گرفته، در غالب موارد در مباحثي مربوط به چگونگي كم و كيفي يا صوري ساختمان كالبدمند هنر و معماري اسالمي بوده است. در آغاز، نخستين موضوع انتخابي اينجانب براي رسالۀ دكتري، در مقام يك كار تحقيقاتي بدون سابقه، »اثبات و معرفي وجود حيات روحاني و عقل و شعور ناطق در كالبد مادي طبيعت و ابنيه« بود كه متأسفانه بهدليل غيرقابل پذيرش بودن مفاهيم مجرد مربوطه در يك تحقيقِ بهاصطالح آكادميك، و نارساييهاي زبان انگليسي مورد استفادۀ اينجانب، و از همه مهمتر، بهدليل وجود مشكالت فراوان و تفاوتهاي بنيادين فرهنگيعقيدتي در زمينۀ انتقال مفاهيم پيچيده به مخاطب، پذيرفته نشد. تا اينكه بهطور اتفاقي )در بستر مطالعات مربوط به زمينۀ فكريام( به كتاب مشهور Building of Way Timeless از كريستوفر الكساندر برخوردم و موفق به مطالعۀ تحليلي آن شدم، و اين خود سبب گشايش دروازۀ ورود به راهي شد كامالً حقيقي، گسترده و روشن براي رسيدن به همۀ اهداف و آرزوهاي عاليهام در اين حوزه.