چكيده فارسي :
جهت تدوين برنامه اي براي اشتغال زايي و توسعه پايدار منطقه، شناخت كافي از موقعيت و مزيتهاي آن ضرورت است. اين مقاله مزيت نسبي توليد ناخالص داخلي و اشتغال بخش هاي عمده اقتصادي در استان هاي كشور را با بكارگيري مدل انتقال سهم بررسي مي كند. در اين مدل سه اثر رشد ملي، رشد ساختاري و رشد رقابتي در نظر گرفته مي شود كه باعث تغيير و تحولاتي در ميزان جذابيت بخش هاي عمده اقتصادي براي شاغلين و توليدكنندگان مي شوند. بر اين اساس، با استفاده از داده هاي اشتغال و ارزش افزوده بخشهاي عمده اقتصادي شامل كشاورزي ،صنعت و خدمات به تفكيك استان هاي كشور در سال هاي 1389 و 1393از حيث مزيت بخشهاي ياد شده شناسايي و رتبه بندي شده است. در زمينه اشتغال پنج استان هرمزگان، سمنان، فارس، كرمان و بوشهر روند رشد بيشتري بيشتري نسبت به ساير استان ها در حال جذب نيروي كار هستند؛ و براساس توليد ناخالص داخلي چهارده استان آذربايجان غربي، اردبيل، بوشهر، خراسان شمالي، سيستان و بلوچستان، فارس، قزوين، قم، كرمانشاه، گيلان، مركزي، هرمزگان ،همدان و يزد به عنوان موتورهاي توسعه كشور شناسايي شدند.
چكيده لاتين :
In order to programming for employment creation and sustainable development of a region, it is necessary to have adequate knowledge of its situation and advantages. This paper, using Shift -Share Model, studies the relative advantage of GDP and the employment of main economic sectors in provinces of Iran. In this model three effects including national growth, structural growth and competitive growth have been considered that lead to changes in the attractiveness of the major economic sectors for employees and producers. Accordingly, the advantages of major economic sectors including agriculture, industry and services in different provinces of the country have been identified and ranked in 2010 and 2014, using employment and value-added data of them. Regarding the employment, five provinces including Hormozgan, Semnan, Fars, Kerman, and Bushehr are absorbing labor force more quickly than others; and based on GDP, fourteen provinces including west Azerbaijan, Ardebil, Bushehr, North Khorasan, Sistan and Baluchestan, Fars, Qazvin, Qom, Kermanshah Gilan, Markazi, Hormozgan, Hamadan, and Yazd have been identified as engines of national development.
