واكاوي جايگاه رسول خدا (ص) در دانش الاهي امام

صفت علم و آگاهي در كنار عصمت دو مؤلفه اصلي شكل‌دهنده ويژگي‌هاي شخصيتي جانشين پيامبر از نگاه شيعه است. مكتب اماميه امام را علاوه بر عهده‌داربودن مرجعيت ديني و علمي داراي حق انحصاري الاهي در اين حوزه مي‌داند. اين نگاه با توجه به جايگاه امامت در منظومه باورهاي شيعه استحكام يافته است. چرايي اين اعتقاد با نظر به ارتباط امام با عالم غيب و پذيرش مبادي خاص و الاهي براي امام پاسخ داده مي‌شود. بر اين اساس، نگاشته حاضر با رويكردي تحليلي كوشيده است پس از تقسيم منابع دانش امام، با استناد به گزارش‌ها و روايات (فريقين) به آگاهي و علومي بپردازد كه از طريق پيامبرn به امام عليj انتقال يافته است. مطابق رهنمود آيات و روايات، علم به احكام و حلال و حرام و همچنين علم به قرآن به واسطه پيامبر اكرمn به ائمه اطهارb منتقل شده است و امام نقش تبييني و تفسيري در خصوص اين موضوعات دارد. از مبادي دانش امام كه رسول خداn در بهره‌مندي از آن يا انتقالش نقشي تعيين‌كننده دارد، مي‌توان به آگاهي از ظاهر و باطن قرآن، كتاب الجامعه، الف باب و جفر ابيض اشاره كرد كه نگاشته حاضر در مقام تبيين و تحليل آن است.