برآورد احتمال بازيابي سلول هاي CD4 در افراد آلوده به ويروس HIV تحت درمان طولاني مدت ضدرتروويروس خيلي فعال با استفاده از مدل ماركوف ناهمگن

زمينه: تاثير درمان هاي ضدرتروويروس خيلي فعال بر افزايش بقاي بيماران آلوده به ويروس HIV در مطالعات بسياري به اثبات رسيده است. باقي ماندن طولاني مدت فرد آلوده در سطح پاييني از تعداد سلول هاي CD4 سبب مي شود بيماري به سمت وضعيت ايدز يا ابتلا به عفونت هاي فرصت طلب پيشرفت كند. از اين رو نگه داشتن بيماران در سطح بالايي از سيستم ايمني اهميت بسزايي دارد. روش ها: 103 بيمار آلوده به ويروسHIV كه تحت درمان ضدرتروويروس خيلي فعال قرار گرفته اند، از فروردين ماه 1374 در يك مطالعه كوهورت پيگيري شدند. از يك مدل ماركوف ناهمگن زمان براي برآورد احتمال بازيابي تعداد سلول هاي CD4 در اين افراد استفاده شد. يافته ها: در طول مطالعه 18 بيمار فوت شدند. نسبت شانس بازيابي سطح سيستم ايمني از وضعيت 2 به 1 بعد از 65 ماه از آغاز درمان 3 برابر (فاصله اطمينان95%(19/5و66/1)) قبل از اين زمان است. اين پارامتر براي افراد با وضعيت 3 سيستم ايمني بعد از 65 ماه از آغاز درمان كمتر از قبل از آن است، نسبت شانس 3/0 (فاصله اطمينان 95% (73/0و11/0)). اگر فردي بيش از 5/5 سال در وضعيت 2 سيستم ايمني باشد با احتمال بيشتر از 55درصد در طي يك‌سال به وضعيت 1 بازخواهد گشت. نتيجه گيري: نتايج نشان داد درمان ضدرتروويروس خيلي فعال نقش به سزايي در بازيابي سطح ايمني بدن در بيماراني كه سطح بالاي ايمني در آن ها براي مدت طولاني تري باقي بماند، دارد. آغاز زود هنگام درمان منجر به جلوگيري از كاهش تعداد سلول هاي CD4 مي شود، اين نتيجه همراستا با توصيه سازمان بهداشت جهاني براي آغاز درمان از سطوح بالاي تعداد سلول هاي CD4 در بيماران است.