رابطه ي هموگلوبين سه ماهه ي اول بارداري با ديابت حاملگي

زمينه: ديابت حاملگي شايع ترين عارضه متابوليك حاملگي است. تشخيص زود هنگام و ادارۀ صحيح آن مي تواند عوارض پريناتال، نوزادي و مشكلات بلند مدت دوران كودكي را كاهش دهد. عوارض ناشي از هموگلوبين بالا ممكن است به همان اندازه و يا حتي بيشتر از هموگلوبين پايين باشد. بنابراين مطالعه با هدف تعيين رابطه غلظت هموگلوبين سه ماهه ي اول بارداري با ديابت حاملگي درشهر كرمانشاه در سال1391-1390 انجام شد. روش ها: اين مطالعه ي مورد شاهدي بر روي 36 زن باردار با تشخيص قطعي ديابت بارداري (گروه مورد) وهمزمان با آن، 36 زن باردار غيرمبتلا به ديابت بارداري(گروه شاهد) كه به مركز تحقيقات غدد كرمانشاه و درمانگاهاي مراقبت هاي روتين بارداري، مراجعه كرده بودند، انجام شد. داده ها با استفاده از فرم اطلاعاتي جمع آوري گرديد و نمونه گيري به صورت در دسترس بود. دو گروه از نظر سن، تعداد سقط و تعداد زايمان با يكديگر همسان شدند. يافته ها: ويژگي هاي دموگرافيك در دو گروه مشابه بود ميانگين هموگلوبــين در گروه مورد 68 /12 و درگروه شاهد83/11گرم بردسي ليتر بود. آزمون آماري اختلاف معني داري را بين ميزان هموگلوبين در دو گروه نشان داد (001/0 P). زنان در گروه مورد 29/3 برابر نسبت به گروه شاهد شانس ابتلا به ديابت بارداري را داشتند.( 029/3=OR، با فاصله اطمينان 95% و دامنه 812/5-579/1). نتيجه گيري: بر اساس نتايج حاصل از مطالعه توصيه مي شود كه زنان داراي هموگلوبين بالا در سه ماهه ي اول بارداري به عنوان زنان در معرض خطر در نظر گرفته شوند و براي آنان غربالگري انتخابي بر اساس عامل خطرساز انجام گردد.