ناآگاهي: تفسير تجارب زيسته بيماران مبتلا به ايدز

زمينه: هدف اين مقاله بررسي تجربه زيسته بيماران مبتلا به ايدز شهر كرمانشاه از مضمون ناآگاهي يا فقدان‌ اطلاعات در سال 1394 بوده است. مباني مفهومي اين مطالعه ملهم از انديشه‌هاي آلفرد چاتمن در خصوص فقر اطلاعاتي بوده است. روش ها: اين مطالعه با رويكرد پديدارشناسي تفسيري انجام گرفته است. در اين مطالعه با 44 بيمار مبتلا به ايدز شامل 20 مرد و 24 زن مصاحبه شده است. نمونه گيري استفاده شده در اين مطالعه بر اساس نمونه گيري مبتني بر هدف بوده است. در اين مطالعه براي گردآوري اطلاعات از مصاحبه عميق استفاده شده است. روايي و پايايي پژوهش از طريق 1- تصديق پذيري 2- مقبوليت مطالعه 3- اعتمادپذيري 4- انتقال پذيري انجام گرفته است. محقق 6 ماه با بيماران مبتلا به ايدز مصاحبه عميق انجام داده است. تحليل داده‌هاي اين پژوهش بر اساس روش ديكلمن انجام گرفته است. يافته ها: نتايج يافته‌هاي اين مطالعه نشان داده است مضمون ناآگاهي كه از مضمون‌هاي فرعي 1- انتخاب ويرانگر 2-كم اطلاعي 3-تجربه رفتار پرخطر 4-احساس قرباني بودن تشكيل شده است در ميان بيماران مبتلا به ايدز شهر كرمانشاه شيوع بالايي دارد. نتيجه گيري: يگانه سلاحي كه مي‌تواند جامعه ما را در مبارزه با اپيدمي ايدز ياري رساند حركت به سمت آموزش و آگاهي رساني اقشار مختلف جامعه مي‌باشد.