بازنمايي عشاير به‌عنوان ياغي در دورة پهلوي اول (بررسي اشعار زندان آغاعنايت جوانرويي)

Representing Tribes as Insurgent in the Pahlavi I era

سازوكارهاي سلطه، محصول و مولّدِ دانش و روايت‌هاي تاريخي‌اند. فرودستان به عنوان ابژه‌هاي كنترل و اعمالِ قدرت، اگرچه بازنمايي مي‌‌شوند اما خود صدا و تاريخي ندارند. تاريخِ فرودستان را نمي‌‌توان از طريق اسناد و آرشيوهاي دولتي بازسازي كرد، چراكه اين اسناد خود به شيوه‌اي گزينش شده‌اند كه روايتي را فراهم كنند. بازنمايي‌هاي صورت‌گرفته امكان تفكر به شقوق و روايت‌هاي ديگر را مسدود مي‌‌كنند. از اين رو براي بازسازي روايتي وراي بازنمايي‌ها بايد به جستجوي ردپاها و آثار پراكنده از فرودستان گشت. در دورة پهلوي اول، عشاير ايران با سياست‌هاي سركوب و اسكان روبه‌رو شدند. اما اين رنج و آزار تحميل‌شده بر بيش از يك چهارم جمعيت ايران در تاريخ‌هاي ملي‌‌گرا بازتاب نيافته و تحت عنوان برقراري امنيت خلاصه و مسكوت گذاشته مي‌‌شود. نخبگان ملي‌گرايِ شهري و ايدئولوژي دولتي با بازنمايي عشاير به‌ عنوان ياغي، سركوب خشن آنان را مشروعيت بخشيده‌اند. اين پژوهش اشعار يكي از زندانيان اين دوره، آغاعنايت جوانرويي، را همچون پاره‌اي پراكنده از تاريخ فرودستان بررسي مي‌كند. پژوهش با تحليل بازنمايي‌هاي صورت‌گرفته از عشاير ايران و روايت مسلطِ برآمده از آن، با رويكردي تفسيري به بازسازي روايتي وراي بازنمايي‌ها دست مي‌‌زند.

Domination mechanisms are product and producer of knowledge and historical narrations. Subalterns as objects of control and power exertion are represented but have not their own voice or own history. Subaltern history cannot be reconstructed through state archives and government documents, because these documents are selected to provide the mainstream narration. Existing representations hinder other possible ways of thought and alternative narrations. Thus, for a construction of subaltern narration, beyond existing representations, fragments and traces should be investigated. In Pahlavi I era, Iranian tribes faced suppression and compulsory settlement, but this violent suppression of further than a quarter of Iran population is not shown in nationalist histories and are summarized under security issues and they have silenced the issue. Urban nationalist elites and state ideology through representing Iran Tribes as source of insurgency, have legitimized their violent suppression. This study has selected the poems of a prisoner in Pahlavi I era, Agha 'Enayat Jvanroyi, as a fragment of these subalterns' history and using Hermeneutic method tries to criticize existing representations and reconstruct an alternative narration through this trace and fragment of subaltern voice.