اثرات سياست تحكيم مالي بر متغيرهاي مهم اقتصاد كلان ايران با تاكيد بر رشد توليد: رويكرد FAVAR

The Effects of Fiscal Consolidation Policy on Important Macroeconomic Variables of Iran with Emphasis on Production Growth: FAVAR Approach

هدف پژوهش حاضر بررسي اثر سياست تحكيم مالي مبتني بر شوك‌هاي درآمدي و هزينه‌اي بر متغيرهاي اقتصاد كلان كشور است. در اين راستا با استفاده از روش اتورگرسيون برداري عامل افزوده (FAVAR) تأثير شوك‌هاي درآمدي و شوك‌هاي هزينه‌اي دولت بر متغيرهاي رشد توليد حقيقي، رشد سرمايه‌گذاري، رشد مصرف بخش خصوصي و تورم در بازه زماني 1363:1-1394:4 مطالعه شده است. نتايج حاصل از الگوهاي پژوهش حكايت از آن دارد كه آثار ابزار سياست تحكيم مالي بر متغيرهاي اقتصاد كلان كشور متفاوت بوده و ارائه ابزار سياستي يكسان جهت تأثيرگذاري مناسب بر تمام متغيرهاي مورد نظر دشوار است. بنابراين با تأكيد بر هدف رشد توليد حقيقي كه عامل مهم و تأثيرگذار در اقتصاد است و ساير متغيرهاي اقتصاد كلان را تحت تأثير قرار مي‌دهد، مي‌توان عنوان نمود كه در كوتاه‌مدت كه شامل 4 فصل مي‌شود، كاهش مخارج عمومي و افزايش درآمدهاي دولت منجر به كاهش توليد در پاسخ به واكنش منفي سرمايه‌گذاري و مصرف بخش خصوصي مي‌شود و تورم كاهش مي‌يابد. بنابراين در كوتاه‌مدت سياست مناسب تحكيم مالي تركيبي از سياست كاهش مخارج و افزايش درآمد است و به طور مشخص سياست كاهش مخارج جاري و افزايش ماليات بر واردات است. در ميان‌مدت و بلندمدت كه به ترتيب شامل 8 و 16 فصل مي‌باشد رشد توليد حقيقي نسبت به سياست كاهش مخارج كل واكنش مثبتي از خود نشان مي‌دهد و كاهش مخارج جاري و مخارج امور اجتماعي دولت به عنوان ابزار تحكيم مالي معرفي مي‌گردد.

The aim of this article is to analyzing the effect of shocks of fiscal consolidation policy on the macroeconomic variables of Iran. In this regard by using Factor Augmented Vector Auto Regression (FAVAR) method the effect of shocks on government revenues and expenditures on important macroeconomic variables including total real GDP growth, inflation, private consumption growth and investment growth over the period 1984:1 -2015:4 is investigated. The results of research models show that the effect of fiscal consolidation policy on the macroeconomic variables are different, and it is difficult to provide a same policy tool to effect all variables. Thus with emphasis on real GDP growth which is a major factor that affects other macroeconomic variables, it can be noted that in short term which consists of 4 seasons, reducing public expenditures and increasing government revenues lead to a reduction in production in response to a negative reaction to investment and private consumption and inflation will decrease. Therefore in the short term the suitable policy for fiscal consolidation is a combination of expenditure cut and income rising and in particular, the policy of reducing current expenditure and increasing import taxes. In the medium and long term, respectively consist of 8 and 16 seasons, real GDP growth responses positively to the expenditures cut policy, decline in current expenditures and social public expenditures is introduced as an instrument of fiscal consolidation policy.