اثر سن و تجربه بر رفتار كاوشگري زنبورFopius carpomyiae ، پارازيتوئيد مگس ميوه كُنارCarpomyia vesuviana

زنبورهاي پارازيتوئيد اغلب براساس شرايط فيزيولوژيكي يا محيطي، رفتار كاوشگري خود را تنظيم مي‌كنند. در اين مطالعه اثر سن و تجربه بر رفتار كاوشگري زنبورFopius carpomyiae Silvestri، پارازيتوئيد مگس ميوه كُنار Carpomyia vesuviana Costa مورد بررسي قرار گرفت. به اين منظور جمعيت هم‌سن زنبور در دو گروه سني 7-8 و 12-13 روزگي تشكيل و زنبورهاي ماده جفت‌گيري‌كرده به‌طور انفرادي روي ميوه كُنار آلوده به يك دسته تخم مگس ميوه رهاسازي شدند و انواع رفتارها و زمان تخصيص يافته به آنها به‌وسيله مشاهده پيوسته، تعيين شد. در آزمايش بعدي، زنبورهاي اين دو گروه سني، پس از 24 ساعت مواجهه با تخم ميزبان به محدوده حضور ميزبان معرفي و رفتارهاي كاوشگري آنها با زنبورهاي بدون تجربه مقايسه شد. زنبورهاي ماده مسن‌تر به‌طور معني‌داري مدت زمان بيشتري (5 دقيقه ‌و 48 ثانيه) را نسبت به زنبورهاي جوان‌تر (5 دقيقه ‌و 13 ثانيه) در محدوده حضور ميزبان ماندند، اما با توجه به عدم اختلاف معني‌دار (636/0P=) در مدت زمان تخم‌گذاري (28/9±7/144 در مقابل 88/8±4/146 ثانيه)، درصد پارازيتيسم زنبورهاي جوان (2/3±2/39) در مقايسه با زنبورهاي مسن‌تر (5/3±5/38) تفاوت معني‌داري نشان نداد (844/0P=). نتايج نشان داد كه تجربه قبلي مواجهه با ميزبان تأثيري روي مدت زمان حضور نداشت، اما اين زنبورها مدت زمان بيشتري را به رفتار تخم‌گذاري اختصاص دادند و تعداد دفعات و همچنين نرخ بروز اين رفتار در آنها به‌طور معني‌داري بيشتر از زنبورهاي بدون تجربه بود. اين تفاوت منجر به افزايش معني‌دار (045/0P=) درصد پارازيتيسم در زنبورهاي با تجربه (8/2±5/46) در مقايسه با زنبورهاي بدون تجربه (2/3±2/39) شد.