اثر القاء هيجان بر تغييرپذيري ضربان قلب؛ ارزيابي نقش تعديل كننده ريسك فاكتور

The Effect of Elicited Emotion on Heart Rate Variability (HRV), Evaluating the Mediator Role of Risk Factors

پژوهش حاضر با هدف تبيين تاثير القاء هيجان بر تغييرپذيري ضربان قلب (HRV) طراحي شد. مطالعه حاضر از نوع شبه تجربي است. جامعه مورد پژوهش شامل زنان و مردان ايراني در دامنه سني 20 تا 40 سال است. پس از مصاحبه اوليه تعداد 92 نفر به صورت نمونه ­گيري هدفمند گزينش شدند. طرح آزمايشي شامل چهار مرحله ثبت تغييرپذيري ضربان قلب بوده است كه به ­ترتيب شامل خط پايه، القاء هيجان غم، القاء هيجان خشم و مرحله پيگيري يا بازگشت به خط پايه بوده است. ابزار پژوهش شامل دستگاه ثبت تغييرپذيري ضربان قلب، فيلم­ هاي برانگيزاننده هيجان و چك ليست ريسك فاكتورهاي ابتلا به بيماري قلبي-عروقي بوده است. به ­منظور تحليل آماري از تحليل واريانس چندمتغيري اندازه ­گيري مكرر (طرح دو بين-يك درون) استفاده شد. مطابق با نتايج تحليل واريانس چندمتغيري اثر بين آزمودني، ميان زنان و مردان در HR تفاوت معناداري وجود داشت، اما بين دو گروه با ريسك بالا و پايين و اثر متقابل جنسيت و ريسك اثر معناداري پيدا نشد. ريسك فاكتورهاي زيستي و محيطي در سنين كمتر از 40 سال بر تغيير پذيري ضربان قلب تاثيرگذار نيستند.

The purpose of this study was to investigate the effect of elicited emotion on heart rate variability (HRV). In this study which was an semi-experimental research, 92 subjects whose age range was 20-40 years participated voluntarily and they were put purposefully in experimental group. The research tools included Procomp HRV Biofeedback, excitement emerging movies and Risk Factors Check list . To analysis the data, Multi and univariate analysis of variance (Repeated measure) were assigned. According to results of the study, between analyses was revealed that the changes between high risk and low risk group was not significant. Due to the obtained results, CAD risk factors cannot be significantly affective for HRV abnormalities prediction in low age group and the need to investigate risk factors on older group is essential.