فرهنگ و دانش تغذيه‌اي و ارتباط آن با ناامني غذايي در خانوارهاي روستايي شهرستان كرمانشاه

امنيت غذايي، از عناصر اصلي سلامت فكري و رواني و جسمي افراد جامعه و سنگ‌بناي جامعه توسعه‌يافته است. اين در حالي است كه ناامني غذايي به‌عنوان مسئله‌اي جدي، به‌ويژه در كشورهاي كمترتوسعه‌يافته و درحال‌توسعه مطرح است. در تعاريف امنيت غذايي، به وجود غذا و دسترسي فيزيكي و اقتصادي به غذا و پايداري مصرف غذا توجه شده است؛ اما به‌نظر مي‌رسد عواملي فراتر از اين چهارچوب، بر امنيت غذايي اثر مي‌گذارد. ناامني غذايي، به رفتار مصرفي و عوامل بسترساز آن بستگي دارد. دراين‌ميان، الگوي تغذيه و عادت‌هاي غذاييِ منبعث از فرهنگ و دانش تغذيه نيز بر سلامت افراد اثر مي‌گذارد. پژوهش حاضر، با هدف بررسي ارتباط فرهنگ و دانش تغذيه‌اي با ناامني غذايي در خانوارهاي روستايي شهرستان كرمانشاه انجام شد. اين پژوهش به‌لحاظ ماهيت، پژوهشي كمّي است كه اطلاعات آن با استفاده از پرسشنامه‌اي دوقسمتي شامل پرسشنامه سنجش ناامني غذايي HFIAS و پرسشنامه محقق‌ساخته، طي نمونه‌گيري چندمرحله‌اي از 258 نفر سرپرست خانوارهاي روستايي در يازده روستاي شهرستان كرمانشاه گردآوري شد. نتايج برآورد وضعيت ناامني غذايي نشان داد كه بيش از 58/5 درصد خانوارهاي روستايي مطالعه‌شده، با ناامني غذايي خفيف مواجه بودند يا در امنيت غذايي كامل قرار داشتند و حدود 14/7 درصد به ناامني غذايي شديد دچار بودند. بررسي نقش فرهنگ و دانش تعذيه‌اي نيز نشان داد كه دانش تغذيه‌اي، اثر منفي و معني‌داري بر ناامني غذايي دارد. افزون‌براين، فرهنگ غذايي در رابطه بين دانش تغذيه‌اي با امنيت غذايي اثري ميانجي دارد.