تحليل رابطه مديريت پايدار زمين و عملكرد محصولات كشاورزي و اثرات آن در امنيت غذايي خانوارهاي روستايي

مديريت پايدار زمين (SLM) نشان‌دهنده ادغام كشاورزي، محيط زيست و عوامل اقتصادي و اجتماعي است و بر توليد محصولات كشاورزي و امنيت غذايي كشاورزان اثر دارد. هدف اين مطالعه بررسي رابطه بين مديريت پايدار زمين و عملكرد محصولات كشاورزي و نقش آن در امنيت غذايي كشاورزان است. تحقيق حاضر از نظر هدف، كاربردي و روش انجام آن، تركيبي (كيفي و كمّي) است. ابزار گردآوري داده‌ها و اطلاعات پرسش‌نامه است. جامعه آماري شامل خانوارهاي كشاورز دهستان ميان‌كوه شرقي در شهرستان پلدختر (415=N) بود كه با استفاده از فرمول كوكران و به روش نمونه‌گيري تصادفي ساده 217 خانوار كشاورز به عنوان نمونه انتخاب شد. نتايج يافته‌ها نشان داد از ميان روش‌هاي مديريت زمين، روش‌هاي شخم‌زدن زمين عمود بر جهت شيب، ايجاد بند در بالادست زمين و استفاده از كود حيواني بيشترين تأثير را بر افزايش عملكرد محصولات كشاورزي داشته است. در رابطه با روش‌هاي مديريت زمين و امنيت غذايي، بررسي يافته‌ها نشان داد از ميان پنج شيوه كلي مديريت زمين، سه شيوه الگوي كشت، افزايش باروري خاك و مديريت منابع آب، بيشترين رابطه را با امنيت غذايي خانوارهاي روستايي داشته‌ است. كشاورزاني كه از چندين روش استفاده كرده‌ بودند به دليل افزايش كيفيت زمين و بهره‌وري بالا، دسترسي ايمن و سالمي به مواد غذايي داشتند. بنابراين مي‌توان گفت كه به منظور افزايش عملكرد محصولات كشاورزي، افزايش امنيت غذايي و سرمايه‌گذاري در اين زمينه بايد خدمات حمايتي بيشتري در اختيار كشاورزان قرار گيرد و براي مشاركت و همكاري بيشتر كشاورزان در زمينه مديريت پايدار زمين اقدامات لازم انجام شود.