الگوي پيشنهادي كشت ارگانيك محصول برنج درمناطق روستايي استان‌هاي گيلان و مازندران

كشاورزي ارگانيك يكي از مهم‌ترين نظام‌هاي كشاورزي جايگزين براي توليد مواد غذايي سالم و بدون استفاده از مواد شيميايي است. در ايران طي دهه گذشته به طور پراكنده برخي محصولات به صورت ارگانيك كشت شده است؛ ازجمله در استان‌هاي گيلان و مازندران در سال‌هاي اخير كشت ارگانيك محصول برنج رواج يافته است. هدف اصلي اين پژوهش بررسي وضعيت كشت ارگانيك محصول برنج در استان‌هاي گيلان و مازندران و طراحي الگوي مناسب براي توسعه كشت ارگانيك اين محصول است. روش تحقيق در اين پژوهش به صورت پيمايشي و كمّي بوده و داده‌ها با استفاده از ابزار پرسش‌نامه جمع‌آوري شده است. براي تجزيه‌وتحليل آماري داده‌هاي پژوهش از نرم‌افزار SPSS و آزمون‌هاي تحليل همبستگي و رگرسيون گام‌به‌گام استفاده شده است. نمونه آماري اين پژوهش، شامل 211 نفر بود كه از بين شاليكاران ارگانيگ و كشاورزاني كه در حال آموزش بودند و تمايل خود را براي اجراي اين كشت اعلام كردند با روش نمونه‌گيري طبقه‌اي تناسبي انتخاب شدند. يافته‌هاي اين مطالعه نشان مي‌دهد از بين عوامل راهبردي، عامل اقتصادي بيشترين تأثير را در پذيرش كشت ارگانيك داشته و مهم‌ترين موانع پذيرش كشت ارگانيك، حمايت مالي ناكافي دولت از كشاورزان و پرهزينه‌بودن كنترل علف‌هاي هرز و آفات در مزارع است. بر اساس نتايج اين پژوهش، مناسب‌ترين الگو براي توسعه كشت ارگانيك محصول برنج، الگوي جامعه‌محور مبتني بر نهادسازي با هدف توجه به كشاورزان خرده‌پا از طريق استفاده از رهيافت‌هاي مشاركتي است.