تبيين مولفه هاي اثرگذار بر پيوند استراتژيك كشورها مطالعه موردي ؛ ايران و عراق

Explaining geopolitical components affecting the strategic linkages of countries Case Study: Iran and Iraq

تأمين منافع و دستيابي به امنيت مطلوب براي كشورها به تنهايي بسيار سخت است. اتحاد با ديگر كشورها و قدرت ها راهي براي پيشبرد اهداف ملي و تامين منافع بوده و تضمين بيشتري براي بقاء، پيشرفت، توسعه و صلح براي كشورها به همراه آورده است. اين كه چه عوامل و شرايطي به اتحاد و پيوند كشورها مي انجامد محل مناقشه و مباحثه بسياري بوده و از زواياي گوناگوني مورد تحليل قرار گرفته است. با وجود آنكه به نظر مي آيد ويژگي­ هاي مشترك و مشابهات جغرافيايي مقدمه ايجاد اتحاد بين كشورهاست اما نمونه ايران و عراق در خاورميانه، مي تواند نقيض چنين ادعايي باشد. آنها به جز دوره اندكي در سده بيست، در بيشتر ايام سده با هم در يك نوع تخاصم به سر برده، حتي جنگ هشت ساله­اي هم بين دو كشور اتفاق افتاد. بنابراين سئوال اصلي اين پژوهش اين است كه عوامل و مولفه هاي جغرافياي سياسي و ژئوپليتيك چگونه به اتحاد كشورها مي انجامند و اين عوامل و مولفه ها در پيوند استراتژيك بين دو كشور ايران و عراق چگونه است؟ اين پژوهش به روش توصيفي انجام شده و مبتني بر داده هاي كتابخانه اي و اسنادي است. نتايج بررسي نشان مي دهد كه مولفه هاي محيط داخلي (مولفه­ هاي اقتصادي، اجتماعي – فرهنگي، مولفه ­هاي جغرافيايي و سياسي، امنيتي و ژئوپليتيكي)، محيط خارجي منطقه­ اي و سرانجام محيط جهاني بر كيفيت و كميت پيوند استراتژيك بغداد – تهران تاثيرگذار بوده است و پيوند استراتژيك دو كشور تابع همراهي و كاركرد مثبت مثلث ذكر شده است كه خود برآمده از مولفه­ هاي پيچيده­ تري است.

In the current disorderly world, securing benefits and achieving optimal security for countries alone is very difficult and unavoidable. Uniting with other countries and powers is a way to advance national goals and provide benefits, and bring more guarantees for countries to survive, advance, develop and peace. The factors and conditions that lead to the unification of the countries have been a lot of controversy and debate and have been analyzed from a variety of perspectives. Although geographic proximity and geographical similarity seem to be the prelude to creating unity between countries, the Iranian-Iraqi model in the Middle East is challenging this claim. Except for a few days in the early 20th century, the two countries were in conflict with the majority of the century, even an eight-year-old war between them. So the main question of this research is how geopolitical factors contribute to the unification of countries, and what are these factors and components in the strategic relationship between Iran and Iraq? This research is descriptive and based on library and document data. The results of the study show that the components of the internal environment (economic, socio-cultural components, geographic and political components, security and geopolitics), the regional external environment and, ultimately, the global environment have affected the quality and quantity of the strategic linkage of Baghdad-Tehran. The strategic link between the two countries is a function of the accompaniment and positive function of the triangle, which itself is based on more complex components.