تحليل ساختار توليد و توزيع درآمد در سكونتگاه هاي روستايي ايران

با عنايت به اهميت توزيع مناسب درآمد در بخش روستايي كشور، در اين مطالعه رابطه تخصيص منابع بين بخش هاي اصلي اقتصاد (كشاورزي، صنعت و خدمات) و توزيع درآمد روستايي در ايران به تفكيك استانهاي محروم، برخوردار و نيمه برخوردار طي دوره (1393-1386) در قالب داده‌هاي پانلي مورد بررسي قرار گرفت. نتايج حاصل از برآورد الگو براي مناطق نيمه برخوردار نشان داد كه انتقال سهم ارزش افزوده خدمات به بخش كشاورزي و صنعت و همچنين انتقال سهم ارزش افزوده بخش صنعت به بخش كشاورزي موجب كاهش نابرابري درآمد روستايي و انتقال سهم ارزش افزوده بخش كشاورزي و صنعت به خدمات موجب افزايش نابرابري درآمد روستايي است. اين در حالي است كه نتايج الگو در مناطق محروم و برخوردار حاكي از آن بود كه تغيير در سهم ارزش افزوده بخش‌هاي اقتصادي استان ها بر نابرابري درآمد روستايي مناطق مذكور تأثير معني‌داري ندارد. بررسي نتايج دلالت بر آن داشت كه افزايش سهم بخش كشاورزي در مناطق نيمه برخوردار موجب كاهش نابرابري روستايي است. همچنين تأكيد بر افزايش سهم بخش كشاورزي در مناطق محروم در صورتي به كاهش نابرابري درآمد روستايي منجر مي‌شود كه برخورداري اين مناطق از امكانات افزايش يابد و در نهايت نتايج حاكي از آن بود كه در مناطق برخوردار، تأكيد بر افزايش سهم بخش كشاورزي موجب كاهش نابرابري درآمد روستايي نمي شود.