پديد آورندگان :
علي مرادي، ظهير مؤسسه عالي آموزش و پژوهش مديريت و برنامهريزي , شمس، عبد الحميد مؤسسه عالي آموزش و پژوهش مديريت و برنامهريزي , جهانگيري، علي مؤسسه عالي آموزش و پژوهش مديريت و برنامهريزي
كليدواژه :
سازماندهي نامتراكم , حكومت محلي , حكومت خودگردان محلي , تمركززدايي
چكيده فارسي :
هدف: تمركزگرايي و سازماندهي نامتراكم استانها بهدليل گستردگي كشور، تنوع قومي و مذهبي و حجم زياد خدمات عمومي، جمهوري اسلامي ايران را با كاهش بهره‌وري، تضعيف حاكميت محلي و اشاعه ملي‌گرايي قومي و مذهبي مواجه است. هدف از اجراي اين پژوهش، شناسايي شاخصهاي حكومت خودگردان محلي، بهعنوان يكي از انواع حكومتهاي محلي نامتركز است.
روش: مدل اين پژوهش با استفاده از روش آميخته طراحي شده است. بهدليل كامل نبودن پژوهشهاي پيشين و همچنين موقعيت متفاوت ايران از نظر تنشهاي قومي و اقليمي، موقعيت جغرافيايي ـ سياسي و اقتصاد دولتي، در مرحله اول، طراحي الگوي ارزيابي خودگرداني محلي با استفاده از روش تحليل محتواي جهتدار و مصاحبه با 16 خبره، انجام گرفت. در ادامه از طريق مدلسازي معادلات ساختاري، الگوي اوليه آزمون شد.
يافتهها: پس از تحليل نتيجۀ مصاحبهها، عناصر هويت قانوني، مردمسالاري، وظايف حكومتي، اختيارات تصميمگيري و سازمانهاي عمومي، از 567 كد اوليه، 150 مفهوم و 22 مقوله استخراج شدند. همچنين نتيجه آزمون كمي الگوي اوليه، حكايت از تأييد كليه مقولهها و مفهومهاي مدل غير از مقوله تحزبگرايي داشت. در نهايت به ارزيابي وضعيت خودگرداني استانها از طريق اين مدل، پرداخته شد.
نتيجهگيري: از آنجا كه تاكنون مدلي براي ارزيابي خودگرداني استانها طراحي نشده است، نتايج اين پژوهش ميتواند براي تمركززدايي استانها استفاده شود. نتايج نشان داد كه استانهاي تهران، خراسان رضوي و اصفهان، در خودگرداني وضعيت بهتري دارند، در مقابل استانهاي سيستان و بلوچستان، كردستان، لرستان، ايلام و خراسانهاي شمالي و جنوبي، وضعيت مطلوبي در خودگرداني ندارند كه ميتواند شكاف توسعهاي ميان اين استانها را افزايش دهد.
چكيده لاتين :
Objective: The de-concentrated organizing of provinces along with the expanse of country, ethnic and religious diversity and the massive volume of public services, have confronted Islamic Republic of Iran with various problemssuch as reducing productivity, undermining of local sovereignty and promoting ethnic and religious nationalism. The purpose of this research is to identify indicators of local self-government as an example of decentralized local government.
Methods: The model in this research was designed using mixed–method approach. In the first phase, due to the lack of ample previous researches on indicators of local self-government evaluation, and also due to the consideration of ethnic and climatic stresses and geographical-political situations of Iran, the initial evaluation pattern of local self-government was designed through the Directed Content Analysis method. In this section, 16 experts were interviewed. Finally, the initial evaluation pattern was tested using Structural Modeling Equation.
Results: Analyzing the results of the interviews, in the qualitative section, legal identity, democracy, government duties, decision-making powers, and public organizations elements were extracted from 567 indications, 150 concepts and 22 categories. The results of the quantitative test indicated the confirmation of all categories and concepts, except for the partisanship concept. Finally, the self-government conditions of the provinces have been evaluated using proposed local self-government evaluation model.
Conclusion: Since no evaluative model for self-government conditions of the provinces has not been designed so far, the results of this research can be used to decentralize the provinces. The provinces of Tehran, Khorasan-e-Razavi and Isfahan showed better status in all of the self-government indicators. In contrast, the provinces of Sistan-o-Balochestan, Kordestan, Ilam and northern and southern Khorasan showed lower status in self-government, which can lead to an increase in the developmental gap between these provinces.
