تاثير آموزش ذهنيت فلسفي بر نگرش ديني و مهارت‌هاي زندگي معلمان

هدف از پژوهش حاضر، بررسي تاثير آموزش ذهنيت فلسفي بر نگرش‌هاي ديني و مهارت‌هاي زندگي معلمان ابتدايي است. روش پژوهش، شبه آزمايشي از نوع پيش‌آزمون ـ پس‌آزمون با گروه كنترل است. جامعه آماري پژوهش، كليه معلمان ابتدايي شهر ساري بود كه از بين آن‌ها تعداد 30 نفر با استفاده از روش نمونه‌گيري خوشه‌اي انتخاب و به طور تصادفي به دو گروه آزمايشي و كنترل تقسيم شدند. گروه آزمايشي طي 6 جلسه آموزشي سه شاخص ذهنيت فلسفي را بر‌‌‌‌اساس نظريه اسميت(جامعيت، تعمق، انعطاف‌‌‌پذيري،1990؛ ترجمه بهرنگي، 1392)‌‌ دريافت كرد. ابزار گردآوري داده‌­ها شامل دو ‌پرسش‌نامه ‌مهارت‌هاي زندگي ساعتچي، كامكاري و عسگريان(1389) و ‌پرسش‌نامه نگرش‌هاي ديني گلاك و استارك(1965) بود. روايي ابزارها به روش روايي محتوايي به تائيد صاحبنظران رسيد و ضريب اعتبار بدست آمده براي ‌پرسش‌نامه ‌مهارت‌هاي زندگي 87 /0 و ‌پرسش‌نامه نگرش‌هاي ديني 79٪ محاسبه شد. فرضيه­‌هاي پژوهش با استفاده از آزمون تحليل كوواريانس مورد آزمون قرار گرفتند. نتايج نشان داد كه آموزش ذهنيت فلسفي در افزايش نگرش‌هاي ديني و ميزان ‌مهارت‌هاي زندگي معلمان اثر مثبت و معنادار دارد.