تاثير آموزش مهارت‌هاي ‌مثبت‌انديشي با تكيه بر منابع معنوي و اعتقادات ديني اسلامي در تاب‌آوري و بهزيستي ‌روان‌شناختي مادران داراي فرزند اوتيسم

اين پژوهش با هدف بررسي تاثير آموزش مهارت‌هاي مثبت‌انديشي با تكيه بر منابع معنوي و اعتقادات ديني در تاب‌آوري و بهزيستي ‌روان‌شناختي مادران داراي فرزند اتيسم صورت گرفت. روش اين پژوهش نيمه‌آزمايشي با استفاده از طرح پيش‌آزمون -پس آزمون همراه با گروه گواه بوده است. جامعه آماري در اين پژوهش را همه مادران داراي كودك اتيسم كه در سال 95 به مراكز بهزيستي شهر تبريز مراجعه كرده بودند تشكيل ‌دادند كه با روش نمونه‌گيري دردسترس تعداد 30 نفر انتخاب شدند. ابزارهاي مورد استفاده در پژوهش، مقياس بهزيستي ‌روان‌شناختي(ريف، 1989) و تاب‌آوري(كانر و ديويدسون، 2003) بوده است. داده‌ها با استفاده از آزمون تحليل كوواريانس تك متغيره و چند متغيره مورد تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد كه تأثير آموزش ‌مثبت‌انديشي با تكيه بر منابع معنوي و اعتقادات ديني بر متغيرهاي بهزيستي ‌روان‌شناختي و تاب‌آوري هر دو معنادار است. در زيرمولفه‌هاي بهزيستي ‌روان‌شناختي، آموزش ‌مثبت‌انديشي با تكيه بر منابع معنوي و اعتقادات ديني اسلامي بر متغيرهاي رشد شخصي، ارتباط مثبت با ديگران، تسلط بر محيط و پذيرش خود تأثير معنادار داشت ولي بر مؤلفه‌هاي خودمختاري و هدفمندي در زندگي معنادار نبود. بر اين اساس آموزش مهارت‌هاي مثبت‌انديشي با تكيه بر منابع معنوي و اعتقادات ديني مي‌تواند باعث ارتقاي بهزيستي ‌روان‌شناختي مادران داراي فرزند اتيسم و نيز افزايش تاب‌آوري آن‌ها شود و با توجه به ارتباطي كه بهزيستي روان‌شناختي و همچنين تاب‌آوري با بسياري از متغير‌هاي تضمين كننده سلامت دارد، اين آموزش مي‌تواند تحولات مثبت زيادي را در زندگي افراد داراي فرزند اوتيسم ايجاد نمايد.