تحليل اثرات سرمايه اجتماعي در رونق گردشگري طبيعي روستاهاي هدف استان مازندران

هدف از اين پژوهش، تحليل راهبردي جايگاه سرمايه اجتماعي در رونق گردشگري طبيعي مردمنهاد در استان مازندران است. پژوهش حاضر از نوع كاربردي و تركيبي است كه در فاز كمي به روش توصيفي ـ همبستگي و با استفاده از فن پيمايش و در فاز كيفي با استفاده از فن SWOT انجام شد. جامعه آماري، روستاهاي هدف گردشگري و ساكنان مناطق روستايي اين روستاها در استان مازندران بوده است (19345=N). حجم نمونه بر اساس آماره كوكران، 207 نفر برآورد گرديد. جامعه آماري در فاز كيفي، كارشناسان گردشگري طبيعي مازندران بودند كه به صورت هدفمند، 11 نفر از آنها انتخاب شدند. ابزار اندازهگيري در فاز كيفي، مصاحبه عميق و در فاز كمي، پرسشنامه محققساخت و از نوع بسته پاسخ بود كه روايي آن با استفاده از نقطه نظرات پانلي از متخصصان محقق گرديد. پايايي دسته گويه هاي آن نيز با استفاده از آزمون آلفاي كرونباخ مورد تأييد قرار گرفت. نتايج تحقيق نشان داد، بين ديدگاه روستاييان از سرمايه اجتماعي و هر يك از اجزاي توسعه گردشگري طبيعي مردمنهاد رابطه مثبت و معنيداري وجود دارد. همچنين، آن دسته از روستايياني كه در سازمانهاي محلي عضو بودند نسبت به روستايياني كه عضو نبودند، از سطح سرمايه اجتماعي، اعتماد اجتماعي و مشاركت اجتماعي بيشتري برخوردار بودند. علاوه بر اين، نتايج تحليل نشان داد، براي توسعه گردشگري طبيعي مردمنهاد لازم است اقدامت حمايتي از سوي سازمانهاي گروگزار با توجه به ابعاد اجتماعي صورت گيرد و اعتبارات لازم جهت توسعه ساختاري و فيزيكي گردشگري طبيعي مردم نهاد لحاظ شود.