اثربخشي درمان متمركز بر هيجان بر افسردگي، اميد به آينده و اعتماد بين فردي در زنان مطلقه

The efficiency of emotion- focused terapy on depression، hope for the future and interpersonal trust of the devorced women

اين پژوهش با هدف بررسي اثربخشي درمان متمركز بر هيجان بر افسردگي، اميد به آينده و اعتماد بين فردي در زنان مطلقه اجرا شد. روش پژوهش، نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون- پس‌آزمون و پيگيري يك ماهه با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش، كليه زنان مطلقه مراجعه‌كننده به مراكز بهزيستي شهرستان شهركرد در سال 1396 بود كه با روش نمونه‌گيري دسترسي هدفمند، 28 نفر از آنان انتخاب و به‌صورت گمارش تصادفي در دو گروه آزمايش (14 نفر) و كنترل (14 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمايش به مدت دو ماه، درمان متمركز بر هيجان را طي 8 جلسه 90 دقيقه‌اي دريافت نمود در حالي‌كه گروه كنترل در ليست انتظار قرار داشت و بررسي‌ها بعد از يك ماه پيگيري بر روي هر دو گروه به اتمام رسيد. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه افسردگي بك، اميد به آينده ميلر و پرسشنامه اعتماد بين فردي رمپل و هولمز بود. داده‌‌ها با استفاه از تحليل واريانس چند متغيره با اندازه‌گيري مكرر تحليل شد. نتايج نشان داد كه درمان متمركز بر هيجان بر افسردگي، اميد به آينده و اعتماد بين فردي زنان مطلقه در مرحله پس‌آزمون و پيگيري اثربخش بود (05/0p<). بر اساس يافته‌ها، درمان گروهي متمركز بر هيجان به عنوان يك روش مداخله‌اي جهت بهبود وضعيت روان‌شناختي زنان مطلقه مفيد مي‌باشد.

The purpose of this study was to investigate the effectiveness of emotion-focused therapy on depression, hope to future and interpersonal trust in divorced women. The research was carried out using a semi-experimental design with pretest-posttest and one-month follow-up with control group. The statistical population of the study consisted of all divorced women referring to Shahrekord welfare centers in 2017 which were selected by purposeful sampling method. 28 of them were selected and randomly assigned into two groups of experimental (14 subjects) and control (14 subjects). The experimental group received an emotion-focused treatment for two months in eight 90-minute sessions, while the control group was on the waiting list and analyzes on both groups was completed after one-month follow-up. The instruments included Beck Depression Inventory, Miller's Future, and Interpersonal Trust Questionnaire of Rampel and Holmes. Data were analyzed using multivariate variance analysis with repeated measures. The results showed that emotion-focused therapy was effective on depression, hope to future and interpersonal trust in divorced women at post-test and follow-up stages (p< 0/05). Based on the findings, emotion-focused group therapy is useful as an interventional method for improving the psychological status of divorced women.