اثر عوامل مالي داخلي و عوامل اقتصادي بر نقدينگي بانك‌هاي بورس اوراق بهادار و فرابورس ايران

پيش از وقوع بحران مالي 2007-2009، موضوع نقدينگي عمدتاً به‌عنوان دومين ريسك صنعت بانكداري مدنظر قرار مي‌گرفت. پس از بحران، توجه اقتصاددانان به اثرات نقدينگي جلب و اين موضوع به دغدغه و نگراني اصلي بانك‌ها مبدل شد. بحران مالي نشان داد كه ريسك نقدينگي، تابع يك سري از عوامل دروني و بيروني است كه شناخت آنها نقش بسزايي در كنترل اين ريسك دارد. ازاين‌رو، هدف پژوهش حاضر، بررسي و شناخت عوامل مالي داخلي و كلان اقتصادي مؤثر بر نقدينگي بانك‌ها است. براي اين منظور نمونه‌اي متشكل از 16 بانك پذيرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران و فرابورس ، طي سال‌هاي 1394-1389 مورد بررسي قرار مي‌گيرد. جهت آزمون اثر عوامل مالي داخلي و كلان اقتصادي بر نقدينگي، از روش رگرسيون داده‌هاي تابلويي استفاده مي‌شود. نتايج به‌دست‌آمده حاكي از آن است كه عوامل مالي داخلي و كلان اقتصادي بر نقدينگي بانك‌ها مؤثرند. در بانك‌هاي بازار سرمايه ايران مؤلفه‌هايي همچون نسبت كفايت سرمايه به‌عنوان عوامل مالي داخلي و نرخ تورم به‌عنوان عامل كلان اقتصادي بر نقدينگي بانك‌ها مؤثر مي‌باشند. درحالي‌كه به‌طور مجزا، در بانك‌هاي پذيرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران عواملي چون هزينه‌هاي مالي، اندازه بانك و نسبت كفايت سرمايه (در سطح 10 درصد) تنها به‌عنوان عوامل مالي داخلي، تأثير معناداري بر نقدينگي بانك‌ها دارند. لذا با توجه به پذيرش بانك‌ها در بورس يا فرابورس، مي‌توان تأثير عوامل داخلي يا كلان اقتصادي متفاوتي را بر نقدينگي آنها مشاهده نمود.