حاكميت شركتي و مديريت ريسك: شواهدي از بانك‌هاي ايراني

مكانيسم‌هاي مؤثر حاكميت شركتي، به‌عنوان يك ابزار مديريت ريسك، ريسك‌پذيري بهينه مؤسسات مالي را به شكل بهتري نسبت به الزامات قانوني تضمين مي‌كند. خودتنظيمي از طريق مكانيسم‌هاي حاكميت شركتي مؤثر، به‌عنوان يك ابزار مديريت ريسك، ريسك‌پذيري بهينه مؤسسات مالي را به شكل بهتري نسبت به الزامات قانوني تضمين مي‌كند. ازاين‌رو در اين تحقيق به بررسي تأثير حاكميت شركتي بر كفايت سرمايه و نسبت پوشش هزينه سپرده به‌عنوان شاخص‌هاي ريسك در بانك‌هاي ايران در بازه زماني 1390-1394 پرداخته مي‌شود. تحقيق حاضر از نوع تحقيقات كاربردي و براساس شيوه گردآوري از نوع همبستگي است. با استفاده از رويكرد كمي و با بهره‌گيري از روش گشتاورهاي تعميم‌يافته (GMM)، نتايج تحقيق نشان مي‌دهد كه رابطه مثبتي بين شاخص‌هاي حاكميت شركتي با نسبت كفايت سرمايه و نسبت پوشش هزينه سپرده وجود دارد. نتايج همچنين بيانگر رابطه غيرخطي بين تمركز مالكيت و شاخص‌هاي ريسك است. اين يافته‌ها از تئوري حاكميت شركتي پشتيباني مي‌كنند. بر اين اساس، توانايي مالكان در تأثيرگذاري بر ريسك، تحت تأثير ساختار مالكيت قرار دارد. همچنين يافته‌هاي اين تحقيق در راستاي تئوري‌هايي است كه بيان مي‌كنند سهامداران در مقايسه با مديران و سپرده‌گذاران تمايل بيشتري براي افزايش ريسك دارند.