سنجش ارتباط كيفيت كالبدي مسكن با امنيت تصرف در سكونتگاه‌هاي خودانگيخته‌ي شهري (مورد مطالعه: ناحيه‌ي منفصل شهري نايسر، سنندج)

Measuring the relationship between the quality of housing and security of tenure in urban spontaneous settlements (A case study of Naysar, Sanandaj)

سكونتگاه‌هاي غيررسمي به مثابه‌ي يكي از پيامدها و ويژگي‌هاي بارز شهرنشيني معاصر در كشورهاي در حال توسعه و از جمله ايران بوده‌اند. در ميان تمام مشكلاتي كه اين سكونتگاه‌ها دارند، امنيت تصرف، يكي از مهمترين مسائلي است كه با آن مواجه هستند. حق تامين سكونت، اصلي اساسي و لازم براي بهبود شرايط زندگي ساكنين در اين سكونتگاه‌ها به شمار مي‌رود و فقدان آن منجر به عدم تمايل به مشاركت، عدم سرمايه‌گذاري در بهبود مسكن و آسيب‌هاي رواني در ساكنان مي‌شود. هدف اين تحقيق، بررسي ارتباط ميان امنيت تصرف و كيفيت كالبدي مسكن در ناحيه‌ي خودانگيخته‌ي شهري نايسر شهر سنندج مي‌باشد. پژوهش حاضر از نوع كاربردي و روش تحقيق توصيفي – تحليلي است. جمع‌آوري داده‌هاي پژوهش به روش پيمايشي و با ابزار پرسشنامه انجام شد. نمونه‌گيري به صورت هدفمند بوده و از 7730 خانوار موجود در محدوده، 366 سرپرست خانوار با استفاده از فرمول كوكران با سطح اطمينان 93 درصد براي پرسشگري انتخاب شدند. سپس داده‌هاي بدست آمده از طريق نرم‌افزار SPSS از جمله آزمون‌هاي تحليل عاملي، رگرسيون چندمتغيره، آزمون همبستگي پيرسون، آزمون ميانگين و تحليل مسير تجزيه تحليل شدند. نتايج نشان داد كه عامل امنيت تصرف مشاركتي با ارزش عددي «846/0» بيش از عوامل امنيت تصرف قراردادي و تجربه‌محور بر كيفيت كالبدي مسكن در نايسر تاثيرگذار بوده است و همچنين نتايج آزمون تحليل مسير نشان داد كه ارتباط مستقيم و مثبتي ميان شاخص‌هاي امنيت تصرف با كيفيت كالبدي مسكن وجود دارد، بدين صورت كه با افزايش شاخص‌هاي امنيت تصرف، كيفيت كالبدي مسكن در اين محدوده نيز افرايش خواهد يافت.

Informal settlements have been one of the major outcomes and features of contemporary urbanization in developing countries, including Iran. Among all the problems that these settlements have, security of seizure is one of the most important issues facing it. The right to housing is essential to improve the living conditions of residents in these settlements and the lack of it leads to a lack of willingness to participate, lack of investment in improving housing and psychological harm in the residents. The purpose of this study was to investigate the relationship between occupational safety and the physical quality of housing in the spontaneous sprawl in the city of Sanandaj, Naysar. The present study is an applied and descriptive-analytic research method. Data were collected by conducthind a survey. Sampling was purposeful, of the 7730 households in the range, 366 households were selected using a Cochran formula with a confidence level of 93% for questioning. Data were analyzed using SPSS software, including factor analysis, multivariate regression, Pearson correlation test, mean test and path analysis. The results showed that the factor of security of participatory with a numerical value of 0.846 was more than that of secure and experience-centered security factors on the physical quality of housing in Naysar. Also, the results of path analysis showed that there is a direct and positive relationship between occupaying security indexes and physical properties of housing. In this way, with the increase of security indicators, the quality of housing will increase in this area.