امكان سنجي استفاده از الگوي تاريخ نگاري« روح زمانه» به عنوان روشي براي مطالعات تاريخ معماري معاصر ايران

يكي از رويكردهاي مهم در تدوين روايت تاريخ معماري، رويكرد روح زمانه است؛ اين رويكرد سعي در ارائه تفسيري جامع پيرامون رخدادهاي تاريخي دارد. اهميت مسأله در اين است كه عمده تاريخ نگاريهاي موجود معماري معاصر ايران داراي ماهيت توصيفي مي باشند و فقدان نگاهي جامع كه زمينه هاي گوناگون پيدايش آثار را مورد بررسي قرار دهد در آنها مشهود است. هدف اين تحقيق ايجاد چارچوبي براي مطالعات دقيق تاريخ معماري معاصر ايران با الگو گيري از روش روح زمانه مي باشد. در اين پژوهش با استفاده از روش استدلال منطقي، ضمن استخراج الگويي از آثار تاريخ نگاران مطرح روح زمانه، امكان استفاده از اين الگو به عنوان يك روش تحقيق در تاريخ نگاري معماري معاصر ايران ارزيابي مي گردد. نتايج نشان مي دهد ساختار چنين روشي داراي ماهيت كل نگر و تطبيقي بوده و طرح ريزي روايي آن مركب از سه مرحله توصيف، تبيين و توجيه مي باشد.