عنوان مقاله :
بررسي مقابلهاي نظام وجه امري در زبان فارسي و عربي
عنوان به زبان ديگر :
Contrastive Analysis of the Imperative Mood System in Persian and Arabic
پديد آورندگان :
متقي زاده، عيسي دانشگاه تربيت مدرس , عامري، حيات دانشگاه تربيت مدرس , خان آبادي، طاهره دانشگاه تربيت مدرس
كليدواژه :
وجه امري در زبان فارسي و عربي , يادگيري وجه امري در فارسي و عربي , بررسي مقابلهاي وجه امري در زبان فارسي و عربي , دستور زبان فارسي و عربي
چكيده فارسي :
هدف اين پژوهش بررسي مقابلهاي كاربردي تفاوتها و شباهتهاي نظام وجه امري فعل در زبان فارسي و معادل آن با مقوله امر در زبان عربي از جنبههاي ساختار، معنا وكاربرد است. اين بررسي بر پايه نظريه ميانه زبانشناسي است و با بهكارگيري روش توصيفي- تحليلي به پيشبيني دشواريها و مشكلات و خطاهاي عربيآموزان فارسيزبان در يادگيري مقوله امر در زبان عربي ميپردازد كه خود بهبود فرايند يادگيري را بهدنبال دارد. نتايج پژوهش نشان ميدهد كه وجه امري زبان عربي از لحاظ ساختار، معنا و كاربرد تنوع بيشتري نسبت به زبان فارسي دارد. همچنين مقوله وجهيت الزامي در مبحث امر عربي در اسم فعل امر، مصدر جانشين امر و فعل امري كه داراي نون تأكيد است بسيار مشهود است در حالي كه زبان فارسي فاقد اين ويژگي است و براي وجهيت الزامي از قيد بهره ميگيرد. در امر عربي برخلاف فارسي محدوده درخواست امر كننده مشخص است؛ به همين علت زبانآموز در بهكارگيري چنين مقولههاي امري دچار سردرگمي خواهد شد.
چكيده لاتين :
The aim of the present study is practical contrastive analysis of differences and similarities between the system of imperative mood of verb in Persian and its correspondence, imperative category, in Arabic considering structure, meaning, and usage. This study is accomplished based on the moderate theory of linguistics and using a descriptive-analytic method, it predicts difficulties and errors of Persian speaking students of Arabic in learning the imperative category in Arabic which in turn leads to the improvement of learning process. The results reveal that the imperative mood of Arabic is more varied than Persian in structure, meaning, and usage. Also, the deontic modality category in Arabic imperative is evident in imperative verbal noun, infinitive substituting for imperative, and an imperative verb which has an emphatic “n ”. whereas, Persian does not have this feature and uses adverb to show the deontic modality. In Arabic imperative, unlike Persian, the scope of imperator’s request is defined. Therefore, language learner will be confused in using such imperative categories.
عنوان نشريه :
مطالعات تطبيقي فارسي و عربي
عنوان نشريه :
مطالعات تطبيقي فارسي و عربي