مديريت سازمان يابي فضايي- كالبدي ساختارهاي درون شهري به روش AHP و منطق فازي(مطالعه موردي: منطقه17 شهر تهران)

شهر تهران با توجه به نقش محوري- مركزيتي با افزايش جمعيت و تراكم همراه بوده و به تبع آن در ارائه خدمات و تسهيلات در زمينه هاي مختلف، به جهت كمبود و در پاره اي از موارد به دليل عدم توزيع جغرافيايي مناسب كاربري ها دچار نارسايي هايي است. شبكه جايگاه هاي سوخت رساني از جمله اجزاء شبكه خدمات شهري است كه به عنوان تأمين كننده سوخت بخش حمل و نقل درون شهري عمل كرده و به نوبه خود از لحاظ ملاحظات ترافيكي، شهرسازي، ايمني و محيط زيست داراي اهميت است. يكي از مهم ترين عوامل پيرامون جايگاه هاي عرضه ي سوخت(پمپ بنزين ها)، مكان يابي مناسب آنهاست. امروزه مدل هاي تصميم گيري چند معياره (MCDM) به ابزاري رو به توسعه و مناسب در رويارويي با مسائل پيچيده تصميم گيري مكاني تبديل شده اند. در تصميم گيري هاي چند معياره، روش هاي مختلفي وجود دارد. مطالعات و شواهد نشان مي دهند كه روش هاي تصميم گيري چند معياره مختلف بالاخص روش هاي تلفيقي بين آنها، براي تصميم گيري مكاني، نتايج دقيقي ارائه مي دهند. منطقه 17 تهران به لحاظ تراكم جمعيتي بالا و همچنين تراكم عبور و مرور داخلي در شبانه-روز و گذرگاه بودن به مناطق مجاور، ضرورت نياز به جايگا هاي سوخت رساني و مكان يابي بهينه آن ها را نشان مي دهد. از اين رو هدف اين پژوهش تعيين محل مناسب قرارگيري پمپ بنزين هاي منطقه17 شهر تهران و بررسي موقعيت جايگاه هاي موجود در اين منطقه، با استفاده از سيستم اطلاعات جغرافيايي(GIS) و با بهره گيري از روش تلفيقي AHP فازي، مي باشد. روش پژوهش در اين ارزيابي، توصيفي - تحليلي و ماهيت كاربردي دارد. بدين منظور جهت رسيدن به اهداف مذكور از معيارهاي مناسب، سازگار با منطقه مورد مطالعه و مختلفي استفاده شده است و در نهايت با استفاده از مقايسات زوجي و نظر كارشناسان و محاسبات به روش AHP فازي وزن نهايي معيارها مشخص شده است. نتايج حاصل از تلفيق لايه هاي اطلاعاتي در نرم افزار ARCGIS، ضمن مشخص كردن مكان هاي مناسب براي احداث جايگاه هاي جديد، موقعيت قرارگيري جايگاه هاي پمپ بنزين را تحليل كرده است كه نشان مي دهد هر 2 جايگاه موجود منطقه17 شهر تهران در موقعيت مناسب و بهينه اي قرار ندارند.