اصلاح مسير سيستم‌هاي اصلي حمل و نقل همگاني شهر مشهد با روش الگوريتم كلوني مورچگان و رويكرد افزايش دسترسي

خطوط استخوان بندي حمل و نقل همگاني شهر مشهد حدود 50 درصد با يكديگر همپوشاني دارند كه اين مسئله از سطح پوشش سيستم مي كاهد. اين تحقيق با هدف باز طراحي مسير خطوط مذكور با رويكرد حداكثرسازي خصوصيت دسترسي سيستم انجام شده است. جهت تعيين مسيرهاي اصلاحي خطوط مذكور از روش الگوريتم كلوني مورچگان استفاده شده است. سپس شاخص دسترسي تركيبي به روش هنسن به تفكيك 253 ناحيه ترافيكي در دو حالت سيستم وضع موجود و سيستم پيشنهادي تحقيق محاسبه شده است. مقايسه دو سيستم وضع موجود و اصلاح شده به كمك شاخص دسترسي و با روش محاسبه ميانگين دو گروه مستقل با استفاده از نرم‌افزار SPSS انجام شده است. مسيرهاي اصلاحي تعريف شده، سطح پوشش را افزايش داده در حالي‌كه طول كل خطوط سيستم پيشنهادي نسبت به سيستم اوليه ثابت مي‌باشد. همچنين شاخص دسترسي به سيستم اصلاح شده نسبت به سيستم موجود به طور معناداري افزايش يافته است. با توجه به اينكه سيستم موجود استخوان بندي حمل و نقل همگاني شهر مشهد با روش‌هاي مبتني بر سرعت و حركت طراحي شده است، نتايج اين تحقيق، تفاوت رويكرد مبتني بر سرعت و حركت نسبت به رويكرد مبتني بر دسترسي را در طراحي سيستم‌هاي حمل و نقل همگاني آشكار مي‌سازد