تحليل وضعيت تاب‌آوري شاخص‌هاي كالبدي مساكن شهر تبريز در برابر حوادث غيرمترقبه

هدف از اين پژوهش بررسي وضعيت شاخص‌هاي مسكن شهري با رويكرد تاب آوري مساكن شهري تبريز است، روش پژوهش از نوع توصيفي تحليلي بوده و جهت وزن دهي به شاخص‌ها از مدل AHP و براي ارزيابي و رتبه‌بندي تاب‌آوري هريك از مناطق شهري تاپسيس و ويكور و براي توليد نقشه از GIS استفاده شده است. در اين پژوهش، هفت شاخص كالبدي شامل: مصالح يا اسكلت ساختماني، كيفيت مساكن، قدمت ابنيه، نماي مساكن، تعداد طبقات، امكانات رفاهي و تراكم آن‌ها مورد بررسي قرار گرفت. نتايج حاصل از تحليل يافته هاي پژوهش گوياي آن است كه به لحاظ كالبدي شهر تبريز در وضعيت مطلوبيت متوسط قرار دارد. از نظر شاخص هفت گانه بارگذاري شده، شاخص هاي امكانات رفاهي داراي بالاترين مطلوبيت و شاخص هاي مصالح داراي كمترين مطلوبيت است؛ همچنين شاخص هاي امكانات رفاهي و طبقات ساختمان بالاتر از حد وسط مطلوبيت (500/0) و چهار متغير بعدي پايين‌تر از حد متوسط بودند. علاوه براين در شاخص‌هاي مصالح، كيفيت، قدمت ابنيه و نماي منطقۀ يك مطلوب ترين و در شاخص مصالح منطقۀ دو نامطلوب ترين و در شاخص هاي كيفيت مساكن، قدمت ابنيه و نماي منطقۀ پنج نامطلوب ترين بودند. در رابطه با شاخص مصالح نيز منطقۀ هشت مطلوب ترين و منطقۀ شش نامطلوب ترين منطقه بودند. درنهايت براساس نتايج ويكور منطقۀ سه تاب‌آورترين و منطقۀ دو ناتاب آورترين منطقه در برابر وقوع حوادث بوده است. درنهايت با توجه به يافته هاي پژوهش پيشنهادات كاربردي ارائه شده است.