اثر تطبيق‌پذيري بر دقت رمزگشايي فركانس‌هاي صدا در قشر شنوايي موش صحرايي

تشخيص و تفكيك فركانس‌هاي مختلف صدا، يكي از مكانيسم‌هاي مهم مغز انسان و ساير جانداران است. از سوي ديگر، يكي از قابليت‌هاي مهم مغز، كه بار محاسباتي آن را در برابر محرك‌هاي تكراري كم مي‌كند، پديده‌ي تطبيق‌پذيري است. هدف اصلي اين مقاله، رمزگشايي فركانس‌هاي صوتي از پاسخ نوروني ناحيه‌ي شنوايي مغز و بررسي تاثير تطبيق‌پذيري بر دقت رمزگشايي فركانس‌هاي صوت مي‌باشد. براي اين منظور، فركانس‌هاي مختلف از تن‌هاي صوتي در دو دنباله‌ي صدا (معمول و تطبيقي) پخش شده و سيگنال‌هاي پتانسيل محلي از ناحيه‌ي اوليه‌ي شنوايي پانزده موش صحرايي در حالت بيهوشي، ثبت گرديده است. دنباله‌ي معمول، شامل محرك‌هاي صوتي از تركيب فركانس-دامنه‌ي مختلفي از صدا به طول 50 ميلي‌ثانيه و با فاصله‌ي بين محركي 300 ميلي‌ثانيه بوده كه به صورت تصادفي پخش شدند. دنباله‌ي تطبيقي، همانند دنباله‌ي معمول در نظر گرفته شد، با اين تفاوت كه در اين دنباله، يك محرك در اطراف فركانس مشخص، به عنوان محرك تطبيق، بين محرك‌هاي اصلي و با توزيع تصادفي، در نظر گرفته شد كه 80% از دنباله‌ي تطبيقي را به خود اختصاص مي‌داد. در ابتدا، با در نظر گرفتن ويژگي‌ طيف توان در شش باند فركانسي و طبقه‌بند LDA، ميانگين قدرت رمزگشايي جفت فركانس‌هاي صوتي در دنباله‌ي معمول محاسبه گرديد. در قدم بعد، قدرت رمزگشايي جفت فركانس‌ها در دنباله‌ي تطبيقي در باندهاي فركانسي تعيين شده، محاسبه و با نتايج رمزگشايي در دنباله‌ي معمول مقايسه گرديد. نتايج حاكي از آن است كه رمزگشايي محرك‌هاي صوتي با فركانس‌هاي مختلف در باندهاي بتا و گاما (>12 هرتز) از سيگنال‌هاي پتانسيل محلي با دقتي در حدود 80% انجام مي‌شود. هم‌چنين، پخش يك محرك، به عنوان محرك تطبيق‌پذيري كه مانند يك پيش‌زمينه در دنباله‌ي صدا قرار دارد، باعث كاهش دقت تفكيك‌پذيري فركانس‌هاي مجاور صدا مي‌شود. اين اثر در فعاليت‌هاي فركانس بالاي (گاما و گاماي بالا) سيگنال‌هاي پتانسيل محلي، به صورت معناداري مشاهده شد.