اثر عمق كاشت و پرايمينگ بذر بر پارامترهاي سبز شدن و رشد اوليه گياهچه عدس (Lens Culinaris L.)

از دلايل پايين بودن عملكرد عدس در كشور مي‌توان به كيفيت پايين گياهچه‌هاي توليدي، ظرفيت پايين جوانه‌زني و سبزشدن و استقرار نامطلوب گياهچه اشاره كرد. از اين‌رو، پرايمينگ و عمق مناسب كشت بذر يكي از روش‌هاي مهم توانمندسازي بذر است. اين آزمايش در بهمن ماه سال 1393 در گلخانه تحقيقاتي روباز دانشكده كشاورزي و منابع طبيعي دانشگاه گنبد كاووس انجام شد. آزمايش به‌صورت فاكتوريل در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي در سه تكرار انجام شد. عامل اول شامل پيش تيمار بذور عدس با اسيد جيبرليك در غلظت‌هاي شاهد (بذر خشك)، هيدروپرايم (آب مقطر)، جيبرلين 50 و 100 پي‌پي‌ام و عامل ديگر 15 عمق مختلف كاشت از صفر تا 14 سانتي‌متر بود. نتايج به‌دست آمده نشان داد كه اثرات اصلي هيدروپرايمينگ و عمق كاشت بر روي صفات مورد مطالعه معني‌دار بودند، در حالي‌كه اثر متقابل بين تيمارها معني دار نبود. مقايسه ميانگين تيمارها  نشان داد كه بالاترين طول ساقه چه، سرعت و درصد جوانه زني حاصل از كاربرد تيمار اسيد جيبرليك با غلظت 100 پي‌پي‌ام بود. درحالي كه بيشترين مقدار سطح برگ، وزن خشك ساقه چه، برگچه و گياهچه با كاربرد اسيد جيبرليك در غلظت ppm 50 مشاهده شد. رابطه سرعت و درصد سبز شدن با عمق كاشت يك رابطه خطي منفي بود به گونه‌اي كه با افزايش عمق كاشت از يك سانتي‌متر به بعد سرعت سبز شدن و درصد سبز شدن به ترتيب با 0.0016 بذر در ساعت و 4.01 درصد كاهش نشان داد. هم چنين رابطه رگرسيوني بين پارامترهاي رشد گياهچه بـا عمق كاشت از نوع خطي درجه 2 بـود كه بين 81 تا 87 درصد تغييرات در اين صفات را توجيه كرد. در نهايت نتايج نشان داد كه در شرايط مطلوب عمق 2.5 تا 3 سانتي‌متر براي كشت عدس مناسب است.