تغييرات پوشش سبز و محتواي كلروفيل و كاروتنوئيد ماريتيغال (Silybum marianum L.) در واكنش به پيش‌تيمار آبي بذر و كمبود آب

براي بررسي اثرات مدت پيش تيمار آبي بر پوشش سبز و محتواي كلروفيل و كاروتنوئيد برگ ماريتيغال (Silybum marianum L.) تحت تيمارهاي مختلف آبياري، يك آزمايش اسپليت پلات بر پايه طرح بلوك هاي كامل تصادفي با 3 تكرار در سال 1394 در مزرعه تحقيقاتي دانشگاه تبريز انجام گرفت. تيمارهاي آبياري (I1، I2، I3، I4 به ترتيب آبياري پس از 70، 100، 130 و 160 ميلي متر تبخير از تشتك  تبخير كلاس A) در كرت هاي اصلي و مدت هاي پيش تيمار آبي (P1، P2 و P3 به ترتيب صفر، 8 و 16 ساعت) در كرت هاي فرعي قرار گرفتند. درصد جوانه زني، متوسط زمان جوانه زني، تعداد بوته در واحد سطح، درصد پوشش سبز، محتواي كلروفيل a، b و كل و كاروتنوئيد اندازه گيري شد. نتايج نشان داد كه استفاده از پيش تيمار آبي بويژه 16 ساعت موجب كاهش متوسط زمان جوانه زني گرديد، ولي اثر معني داري روي درصد جوانه زني نداشت. همچنين تعداد بوته در واحد سطح با افزايش مدت پيش تيمار آبي تا 16 ساعت افزايش يافته است. درصد پوشش سبز نيز با افزايش مدت پيش تيمار آبي تحت تمام تيمار هاي آبياري فزوني يافت. محتواي كلروفيل a، b و كل و كاروتنوئيد بر اثر كمبود آب كاهش قابل توجهي پيدا كردند. اما پيش تيمار آبي به مدت 8 و به ويژه 16 ساعت به صورت معني داري موجب افزايش اين صفات گرديد. اين نتايج به وضوح نشان مي دهد كه پيش تيمار آبي با افزايش تعداد بوته هاي استقرار يافته، درصد پوشش سبز و محتواي كلروفيل و كاروتنوئيد، اثر تنش خشكي را كاهش داده است. همين امر مي تواند توليد دانه اين گياه دارويي در شرايط آبياري مطلوب و محدود را بهبود بخشد.