رابطۀ يادگيري خودنظم‌‌‌ده و فرسودگي تحصيلي در دانشجويان دانشگاه آزاد اشكذر

افزايش فرسودگي در فراگيران و مشكلات تحصيلي و سلامتي مرتبط با آن، فرسودگي تحصيلي را به موضوعي درخورِ پژوهش تبديل كرده است. در همين راستا هدف از انجام اين مطالعۀ توصيفي، بررسي رابطۀ ميان يادگيري خودنظم‌‌ده و فرسودگي تحصيلي بود. روش پژوهشِ مطالعۀ حاضر از نوع همبستگي است و نمونۀ تحقيق 290 نفر از دانشجويان دوره‌‌هاي كارداني و كارشناسي دانشگاه آزاد اسلامي واحد اشكذر را شامل مي‌‌شود كه با روش نمونه‌‌گيري خوشه‌‌اي انتخاب شدند. داده‌‌ها با پرسش‌‌نامه‌‌هاي راهبردهاي انگيزشي براي يادگيري پينتريچ و دي‌‌گروت (1990) و فرسودگي تحصيلي برسو و همكاران (2007) جمع‌‌آوري و با روش‌‌هاي آماري همبستگي ساده و رگرسيون گام‌به‌گام تحليل شد. نتايج مطالعه، توانايي خودكارآمدي در پيش‌‌بيني مؤلفه‌‌هاي بي‌‌علاقگي تحصيلي و ناكارآمدي تحصيلي به‌گونه‌‌اي منفي، توانايي عناصر ارزش‌‌گذاريدروني و خودتنظيمي در پيش‌‌بيني هر سه مؤلفۀ فرسودگي تحصيلي به‌گونه‌‌اي منفي و توانايي اضطراب امتحان در پيش‌‌بيني مؤلفه‌‌هاي خستگي تحصيلي و بي‌‌علاقگي تحصيلي به‌گونه‌‌اي مثبت را نشان داد. اين نتايج آموزش مهارت‌‌هاي خودنظم‌‌دهي را براي جلوگيري از رشد فرسودگي در دانشجويان پيشنهاد مي‌‌‌‌‌كند.