اثربخشي برنامه آموزشي افزايش صميميت بر مبناي فرهنگ بومي ايران بر رضايت زناشويي زوجها

Effectiveness of educational program for enhancement of intimacy based on Iranian Native Culture on marital satisfaction of couples

هدف: هدف پژوهش تعيين تأثير آموزش افزايش صميميت بر مبناي فرهنگ بومي ايران بر رضايت زناشويي زوجها بود. روش: روش پژوهش شبه آزمايشي با طرح پيشآزمون، پسآزمون با گروه گواه و پيگيري دو ماهه و جامعه آماري333 زوج مرتبط با مؤسسه فرهنگي شمسالشموس در منطقه 7 تهران در فروردين 1331بود. از ميان آنها 12 نفر كه نمره پايينتر از نقطه برش 13 را در پرسشنامه صميميت كسب كردند؛ انتخاب و بهشكل تصادفي در گروه آزمايش و گواه جايگزين شدند. گروه آزمايش برنامه گروهي آموزش صميميت را كه تركيبي از برنامههاي ارتقاء روابط زوجهاي صادقي )1333 )و صميميت شناختي رفتاري اعتمادي )1331 )بود در 11 جلسه 33 دقيقهاي، هفتهاي يك جلسه دريافت كرد. هر دو گروه در سه مرحله به پرسشنامه صميميت والكر و تامپسون )1333 )و پرسشنامه رضايت زناشويي انريچ اولسون و فاورز )1333 )پاسخ دادند. پس از ريزش در هر گروه 11 زوج و 1 خانم متأهل باقي ماند. براي تحليل دادهها از تحليل واريانس مختلط با اندازهگيري مكرر استفاده شد. يافتهها: نتايج تفاوت معناداري را بين عملكرد دو گروه در رضايت كلي زناشويي )371/3= F ،3331/3= P )و مولفه 7/131( تعارض حل(، P= 3/3331 ،F= 1/217( ارتباطها(، P= 3/3331 ،F= 3/131( زناشويي رضايت =F ،3331/3= P )و تحريف آرماني )113/1= F ،3331/3= P )در مرحله پسآزمون و پس از دو ماه پيگيري نشان داد. نتيجهگيري: با توجه به تأثيري كه صميميت بر بهبود رضايت زناشويي دارد؛ توصيه ميشود روانشناسان و مشاوران از اين روش آموزشي براي اصالح تعامل زوجها و آموزش نحوه ارتباط آنها با خانواده همسر استفاده كنند و رضايت زناشويي و انسجام زوجها را افزايش دهند.

Aim: Aim study was to determine the effectiveness of education on the increase of intimacy based on Iranian Native Culture on marital satisfaction of couples. Method: Method was quasi-experimental including pretest, posttest, control group and two month follow-up. The population was 330 married couples from “Shams A-Shomoosh” institution, living in zone 7 of Tehran in March 2017. Among them were selected 62 couples scoring lower than the cut off score point of 60, and randomly placed in an experimental and a control group. The experimental group received couples' intimacy training program, a combination of couples’ relationship (Sadeghi, 2010) and Cognitive Behavioral intimacy (Etemadi, 2005) programs, in a group format that were conducted in 15 weekly, 90-minutes sessions. Both groups filled the Walker and Tompson Intimacy Questionnaire (1983) and Enrich, Olson and Favez’s (1993) Marital Questionnaire. The data was analyzed based on repeated measurement variance design. Results: Results showed a meaningful difference between two groups in general marital satisfaction scores (F= 8.871, P= 0.0005) and in its elements including marital satisfaction (F= 8.406, P= 0.0005), communication (F= 4.267, P= 0.0005), conflict resolution (F= 7.594, P= 0.0005) and idealistic distortion (F= 6.658, P= 0.0005) in posttest and two month follow-up. Conclusion: Considering the influence of intimacy on the improvement of marital satisfaction, couple therapists are advised to utilize this program to modify and enhance couples' interaction and educate them about communication with spouse's family in order to increase their marital satisfaction and intimacy.