انتقال نرخ ارز شرطي به قيمت مصرف كننده در ايران: رهيافت DSGE

Conditional Exchange Rate Pass-Through to Consumer Prices in Iran: A DSGE Approach

هدف اصلي اين تحقيق، بررسي اين موضوع است كه اگر شوكي به اقتصاد وارد گردد و سبب تغيير نرخ ارز و قيمت‌ها شود، انتقال نرخ ارز يعني رابطه قيمت و نرخ ارز به چه ميزان خواهد بود. نكته اساسي در اين پژوهش، آن است كه نرخ ارز به‌عنوان پديده‌اي درونزا در نظر گرفته شد. اين مساله از اين نظر حائز اهميت است كه انتقال نرخ ارز كه در اثر يك شوك خاص اتفاق مي افتد، با انتقال نرخ ارز كه در اثر شوك ديگر اتفاق مي افتد، متفاوت است. ازاين‌رو، يك مدل تعادل عمومي پوياي تصادفي براي اقتصاد ايران ارائه گرديد و شبيه سازي مدل انجام شد. دقت الگو با استفاده از گشتاورهاي مدل و داده هاي فصلي سال 1367 تا 1389 بررسي گرديد. درجه انتقال نرخ ارز به‌شرط هريك از شوك‌هاي وارد بر اقتصاد (شوك تكنولوژي، درآمد نفتي، توليد خارجي، تقاضاي پول، نرخ بهره خارجي و سياست پولي)، به‌صورت حاصل تقسيم كوواريانس توابع ضربه-واكنش نرخ ارز و سطح قيمت بخش ‌بر واريانس تابع ضربه-واكنش نرخ ارز طي افق موردنظر محاسبه گرديد. درنهايت، انتقال نرخ ارز كلي به‌صورت جمع وزني ضرايب انتقال ارز شرطي كه وزن‌ها منعكس‌كننده سهم نسبي شوك‌هاي مختلف در توضيح تغييرات نرخ ارز مي‌باشد، محاسبه گرديد. بيشترين درجه انتقال نرخ ارز شرطي در بلندمدت به شاخص قيمت مصرف كننده، بعد از شوك درآمد نفت و شوك توليد خارجي مي باشد كه نزديك به عدد يك و انتقال كامل است و كمترين ميزان درجه انتقال، مربوط به شوك تكنولوژي است.

The main goal of this paper is to analyze the exchange rate pass-through, the relationship between exchange rate and prices, provided that a shock occurs and changes exchange rate and prices. The key point in this study is that exchange rate is considered as an endogenous variable. This issue is important because exchange rate pass-through due to specific shocks differs from case to case. Hence a dynamic stochastic general equilibrium model is presented and simulated for Iran. The accuracy of the model is analyzed by comparing the moments of the model and the moments of the quarterly data from 1988 to 2010. Then, exchange rate pass-through conditional on each shock (technology, oil revenue, foreign output, and demand for money, foreign interest rate and monetary policy shocks) is calculated by the ratio of covariance of the impulse response of price and exchange rate to variance of the impulse response of exchange rate. Finally, aggregate exchange rate pass-through is computed as the sum of conditional pass-through coefficients in each time weighted by the contribution of each shock. The biggest exchange rate pass-through to consumer prices belongs to oil revenue and foreign output shocks which amounts to about 1, and the smallest one is related to technology shock.